Hernieuwde kracht

Tijdens de film seminar in Zweden dwalen mijn gedachten van tijd tot tijd af naar de gebeurtenissen van de afgelopen weken. Er is veel gebeurd in korte tijd en het kost me moeite om bepaalde dingen een goede plek te geven. Het beeld van mijn vader in zijn laatste dagen is lastig van mijn netvlies te krijgen. Hij leek rust te hebben rondom zijn sterven, maar waren wij klaar om hem te zien gaan?

Na zijn afscheidsdienst besloot ik toch het vliegtuig terug te nemen naar Zweden om me weer aan te sluiten bij de ‘Syrische film crew’. Voor mijn vertrek naar Nederland had de director al gezegd dat ik altijd terug kon komen, maar ik betwijfelde toen of ik van dat aanbod gebruik zou maken.

Mijn passie voor filmen en het werk onder Syrische vluchtelingen won het echter van ‘mijn verdriet’. Weer actief aan de slag gaan bleek een goede afleiding en tijdens de lange draaidagen mochten we veel leren van de houding van Syrische christenen. Vol overgave stelden ze zich beschikbaar voor het produceren van een voor hen belangrijke film. Lange filmdagen op de set en soms eindeloze re-takes ontmoedigden hen niet. Wanneer de klad er even in dreigde te komen, zette ze eensgezind een lied in en dan kon men er weer tegenaan.

Gekoppeld aan deze korte film werd ook een visueel handboek gemaakt over hoe men ~ binnen de culturele context ~ een huisgroep kan starten en leiden. Zogenaamde culturele adviseurs – mensen die de cultuur door en door kennen – namen een belangrijke rol in tijdens het hele filmproces. Om geen struikelblok te vormen voor de doelgroep wordt getracht de storyline zo authentiek mogelijk neer te zetten. Opdat de Boodschap van de film ten diepste tot harten door kan dringen.

Mijn vader leek zijn laatste dagen meer vanuit Hoop dan verwachting te leven. Een nuance verschil, waardoor dingen in een geheel ander licht kwamen te staan. Vanuit die Hoop probeer ik ook de draad weer op te pakken en door te gaan met de dingen die ik even had gelaten voor wat ze waren.

Eén ding neem ik zeker mee uit alle ervaringen: dat het leven te kort is om lang stil te staan bij onbelangrijke zaken. Het Leven elke dag bewust te omarmen en de mooie dingen/mensen om me heen ten volle tot me te nemen. Onze Syrische filmsterren zijn me daarin tot voorbeeld geweest. Om – ondanks hun situatie – hun leven opnieuw ten dienste te stellen voor God. In een land en cultuur die zo haaks staat op de hunne. De keuze is aan ons om ons te blijven willen inzetten, wat er ook gebeurd.