Hoopvol Afrika

Bertje (de Haan) Haanstra nestelt zich dicht tegen me aan, terwijl ik de eerste woorden op papier zet. Alsof hij doorheeft dat er in deze Blog ook over hem geschreven zal worden:). Ik had zo mijn twijfels bij een klein haantje, maar Anco zei spontaan ja op de vraag van vrienden of we Bert niet mee naar huis wilden nemen. Sja, wie A zegt, moet ook H(aan) zeggen.

Stiekum vind ik het allemaal wel leuk, de beesten om ons heen. Ze geven een stukje gezelligheid en nemen me even mee terug naar een bijzondere plek in Senegal: de agrarische bijbelschool Beersheba. Terwijl ik Bert z’n eten geef, kijkt Foppe (de volwassen haan) jaloers toe door het raam. Hij probeert zich bijna door het raam te wurmen, opdat hij ook onderdeel van de gezelligheid kan zijn.

Bert ontpopt zich als een sociaal haantje. Hij nestelt zich op je schouder tijdens een wandeling in de tuin en landt op je knie wanneer er ‘gevaar’ dreigt. Ook onze pleeghond Thaira steekt haar kop om de deur. Sinds enkele weken mogen we ook haar een plekje bieden. Met zo’n mooie, ruime woonplek, zijn we twee jaar geleden bij de Dierenopvang binnengestapt om te kijken of ze geen tijdelijke opvang konden gebruiken voor honden die het écht moeilijk hadden. Nou, die waren er wel. Sindsdien mochten we voor twee honden iets betekenen.

Thaira leek een nieuwe plek gevonden te hebben, maar de gezinstekkel en zij leken toch niet met elkaar door één deur te kunnen. Bijzonder jammer, omdat deze familie haar echt in hun hart had gesloten en nieuwe ervaringen wilde opdoen. We weten weinig van Thaira’s eerste drie levensjaren, anders dan dat ze uit een verwaarloost huis kwam en soms zelfs niet meer werd uitgelaten of te eten kreeg. We noemen haar gekscherend een lief beest met een rugzakje. Herkennen we ons daar allemaal van tijd tot tijd niet in?

De dag dat ze weer terug kwam bij ons, waren we allemaal even van slag. Het leek zo’n goede match en toch werkte het niet. Thaira’s (onbekende) verleden zit soms danig in de weg. Waar wij als mensen Gods innerlijke genezing mogen ontvangen en dingen kunnen beredeneren, lijkt de genezingsweg van een hond een stuk ingewikkelder en langer te zijn. Toch houd ik me vast aan Gods plan van vernieuwing / herstel, zowel voor mens, natuur als dier.

Nu gaat Thaira gewoon weer vrolijk met ons mee naar het werk. Ze kijkt ons na wanneer we het dak van Anco’s familie boerderij opklimmen om 1008 – later 1700 zonnepanelen te installeren. Hierdoor sprokkelen we sponsoring bij elkaar om een bijbelschool in Burkina op te lichten. Uitbreiding energie hier om een school van energie te voorzien daar. Mooi dat het zo kan.

Tussendoor krijgen we haan 3 erbij. Na Foppe de Haan, Bert Haanstra (filmmaker), ontbreekt nog één naam. Jawel: Willem van Hanegem. Al blijven de (witte) krullen achterwege. Ach ja, we hebben allemaal wel eens een verandering van kapsel :).

Naast de nodige bezoekjes, presentaties en andere project voorbereiding, vullen we – wanneer tijd – ook nog een dagje aan de Guinee container die op het erf staat. Wil je ook een keer meedoen, bel gerust! Samen staan we sterker!