“De kinderen vooraan beginnen onrustig op hun stoelen te schuiven. Anco blikt even hun kant op, om vervolgens bevlogen verder te gaan met zijn verhalen van het zendingsveld. In z’n hoofd wil hij de volle twee jaar dat hij niet gesproken heeft in deze betreffende gemeente overbruggen … en dan is 25 minuten echt te kort. Ik probeer een en ander nog te redden door te grappen dat minuten in Afrika elastisch zijn: 25 minuten worden zomaar 2,5 uur. De meeste toehoorders begrijpen dat ik een grapje maak, al werpen sommigen me toch een wat angstige blik toe. Om de kinderen weer op het puntje van hun stoel te krijgen, verzin ik ter plekke een vraag.” Lees de Blog ‘Een witte koe als filmdoek’ om te weten met welke vraag ik de aandacht terug kreeg.
Naast wat spreekbeurten her en der, hebben we deze zomer vooral weer onze schouders gezet onder het klaarmaken van verschillende hulpcontainers en de bouw van batterijen. We mochten weer verschillende gasten, ouder of jonger, op de boerderij verwelkomen. Het is altijd mooi om te zien welke speciale kennis en vaardigheden mensen meebrengen. Vaak is het een feestje om samen te werken en te zien hoe goed alle verschillende talenten in elkaar passen.
De gemeente in Den Haag waar we ons sinds ons vertrek naar West-Afrika thuis voelden, had de laatste jaren te kampen met een flinke afname in aantal leden. Inmiddels heeft het bestuur besloten de gemeente op te heffen en de bestaande leden te helpen bij de zoektocht naar een ander geestelijk thuis. Voor ons een reden om een plekje dichterbij huis te zoeken. Zo nu en dan brachten we al een bezoek aan een grotere, Evangelische gemeente in de Hoeksche Waard. We mogen beiden genieten van de muziek, en de verkondiging van Gods woord. Met een nieuwe gemeente, krijgen we er ook een paar mooie, nieuwe vriendschappen bij.
EXTRA HANDEN
Gesprekken rondom de koffietafel na de wekelijkse dienst of bij een doordeweeks georganiseerd kampvuur leveren soms ook extra handen op voor het containerwerk. Een onverwachte knipoog van boven. Ook deze zomer is er weer voldoende werk, dat alle zeilen moeten worden bijgezet.
Terugkerende gast Jon, Amerikaanse collega en vriend uit Guinee, heeft ook weer een plekje bij ons op het erf gekregen. Met een caravan als eigen stek, vindt hij het mooi om allerlei werk aan te pakken. Hij is zelf ook opgegroeid op een boerderij. Stil zitten is maar moeilijk, dus ook het weer laten schitteren van onze Barnabus ziet hij als een mooie uitdaging.
GESCHENK VAN GOD
Temidden van alle drukte, kreeg Anco een onverwachts cadeautje in de vorm van een spontane lift naar Yada Studies in Spanje. Aangezien hij te moe was om zo’n lange reis (23 uur) alleen te maken, legden we de vraag bij God neer. Als Hij wilde dat Anco naar deze speciale conferentie zou gaan, dan mocht Hij ook voor passend vervoer zorgen. En zo gebeurde het.
Op zaterdag kreeg Anco spontaan een lift aangeboden van iemand die kwam helpen op de boerderij. We keken elkaar aan en wisten dat dit het antwoord van God was. Het werd een tijd van rust en opbouw, waarbij de spreker een krachtig getuigenis van Gods altijd aanwezige hand in ieders leven gaf.
VOETREFLECTIES
De zomermaanden namen voor Ewien een onverwachte wending, toen zij tijdens het rotsklimmen een flinke enkelblessure opliep. Het herstel nam meer tijd in beslag dan aanvankelijk gedacht en gehoopt, waardoor (film)plannen anders liepen. Er nu op terugkijkend, was het vooral ook een tijd om dichter tot God te naderen. Naast de nodige uitdagingen, bracht het ook mooie momenten van reflectie.Lees verder in de Blog Voet Reflecties.
Als het herstel goed doorzet, hopen we samen binnenkort weer even richting warmer Afrika te gaan. Ewien had gehoopt een Soul Care conferentie in Senegal bij te wonen, maar dat lijkt nog net te vroeg. Via whatsapp worden de laatste voorbereidingen zorgvuldig uitgewerkt, aangezien Ewien deze conferentie mede organiseert. Ook de speciale muurschildering, die in de vorige nieuwsbrief genoemd werd, krijgt gestaag vorm. Hopelijk is het kunstwerk af voordat de conferentie van start gaat en mag het als een ‘uitbeelding van Gods Vaderliefde’ in de speciale gebedskamer op de kliniek komen te hangen.
Bovenstaande is slechts een deel van de avonturen die we de afgelopen tijd mochten meemaken met God. In een wereld waar de duisternis steeds sterkere vormen aan lijkt te nemen, mogen we Lichtdragers zijn voor Hem. Dat maakt elke dag waard om te leven!
“Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.” – Johannes 3:21
