Maki met streken

“Stt … luister”, zegt onze gids, terwijl hij zijn looptempo opvoert. “Wellicht gaan we toch maki’s zien voordat jullie het eiland verlaten”, grijnst hij. Ook ik glimlach van oor tot oor, want een maki als camera model zag ik nog wel zitten. Van horen zeggen is deze groep van vier de laatst in het wild levende maki’s.

Eenmaal om de hoek, zie ik een café met een aantal stamgasten. Niet direct de plek waar ik dacht Maki’s aan te zullen treffen. Ook de wat luidruchtige ‘ jeu de boulende groep mannen’ lijken wat misplaatst. Toch trekt de Maki familie van vier zich daar niet echt veel van aan. Ze lijken me erg mak voor wilde maki’s. Maar ja, wat weet ik van ringstaartmaki’s, behalve wat King Julien me voorschotelt in de animatiefilm Madagascar.

Een Franse beschermvrouw rent op me af, zodra ik mijn camera tevoorschijn haal. Geen flits, geen flits! Ik laat haar geruststellend mijn camera zien en leg haar uit dat er standaard geen flits zit op dit model. Goed, schudt ze, terwijl ze uitlegt dat toeristen / fotografen soms de meest gekke kunstjes uithalen om de maki’s te vereeuwigen.

De maki’s zijn alles behalve schuw en de baby van de familie slingert er lustig op los met broerlief (foto boven). Moeder komt zo nu en dan ook dichterbij en zet haar tanden in een geparkeerde fiets (foto onder). Ook voor een hond lijken ze geen enkele angst te hebben. Dezelfde vrouw houdt een en ander angstvallig in de gaten: een gevecht tussen hond en maki ziet ze niet echt zitten.

Vader houdt zich op afstand en blijft heerlijk lui in de boom liggen. Om de aandacht van moeder maki te trekken, maak ik een geluidje. “Liever niet doen”, krijg ik te horen,” dat is beter”. Nog geen tel later springt moeder maki op de tafel en likt een lege bierfles af. De beschermvrouw springt op en jaagt haar weg, al uitleggend dat de vorige eigenaar van het café haar dit – in gevangenschap –  heeft geleerd. Ik begrijp nu ook beter waarom ze zo fel is op het behoud van hun leefomgeving. Meerdere partijen zien ze liever gaan dan komen. Ook de boeren zeggen overlast van hen te hebben.  Altijd weer de strijd tussen mens en natuur.

Terwijl we teruglopen naar ons hotel, mijmer ik over één van de hoogtepunten van onze vakantie. Al scoren snorkelen en de bliksem fotograferen (beiden voor het eerst) ook hoog. Madagaskar is wel degelijk een stukje paradijs op aarde … al was de kloof tussen arm en rijk dagelijks pijnlijk zichtbaar.

Mocht je je net als ik afvragen waar de naam Lemur vandaan komt, dan is onderstaande info voor jou : De lemuren zijn vernoemd naar de Romeinse lemures, de geesten van de doden die ’s nachts gillen slaken. De geluiden van de maki’s deden de eerste onderzoekers van Madagaskar denken aan deze lemures.