Water als sleutel

Anco en ik bevinden ons nog steeds in twee verschillende landen, maar deze week komt daar hopelijk verandering in … De Senegalese minister van gezondheid heeft laten weten de grenzen met Mali niet dicht te gooien vanwege één Ebola case, dus daar vertrouwen we op. Het zou goed zijn om na een maand weer met elkaar op te trekken 🙂

Mali was bij ons laatste bezoek – in september nog trots op het feit dat ze Ebola buiten de deur had weten te houden. Bij het passeren van de grens met Senegal zagen we een tentenkamp van hulporganisaties als bewijs hiervan. Buspassagiers uit bijvoorbeeld Senegal werden vriendelijk verzocht uit te stappen, hun handen te wassen en een temperatuur check te ondergaan.

De WHO (Wereld Gezondheidsorganisatie) was al langer bang dat de Ebola-epidemie zou overslaan naar Mali. Het land bevindt zich tenslotte op een steenworp afstand van de getroffen landen Guinee en Senegal. Vorige week maakte Mali haar eerste Ebola slachtoffer bekend, een twee-jarige meisje dat net terug was uit buurland Guinee.

De komende 21 dagen zullen cruciaal zijn om te zien of en hoeveel meer mensen ‘zijn besmet’. Er is reden voor bezorgheid, omdat de zieke peuter met haar grootmoeder per bus op reis was door Mali en daarbij hoofdstad Bamako en meerdere andere steden in het land aandeed. Tijdens de busreis bloedde het meisje hevig uit haar neus, wat extra besmettingsgevaar opleverde voor alle mede passagiers. Inmiddels zijn een kleine 50 mensen vrijwillig in quarantaine geplaatst.

Tijdens de dorpsbezoeken in Senegal afgelopen week, betrapte ik mezelf erop dat ik mensen niet meer zo automatisch mijn hand toestak. Zo’n bericht, ook al komt het uit Mali, zet je toch weer even aan het denken. Afrikanen reizen nu eenmaal heel wat af, waardoor je nooit precies weet wie waar en wanneer is geweest.

De dorpen bezochten we echter vanwege een positiever doel. Samen met CBN (the Christian Broadcasting Network) werkt Beersheba aan zes verschillende zonne energie projecten. Zes dorpen en hun omgeving zullen, D.V., in 2015 over (voldoende) schoon water beschikken en  electriciteit, om bijvoorbeeld telefoons op te laden, een kliniek te verlichten, zelf tuinen te bewateren of een activiteitencentrum te openen. Vaak op of dichtbij het terrein van de kerk.

Het is altijd weer een prachtig moment als er na 60-120 meter boren een schone straal water de lucht in spuit. Vaak tot uitzinnige vreugde van met name de kinderen. Schoon water komt niet alleen de fysieke gezondheid ten goede, maar creërt ook ruimte om tot bloei te komen. Vrouwen en kinderen hoeven geen uren meer te lopen om water te halen, zodat deze tijd kan worden gebruikt voor studie, gezin en andere activiteiten.

Wanneer we in ons eigen huis de laatste weken een ‘power- of water cut’ ervaren, dwalen mijn gedachten af naar de dorpen waar we net zijn geweest. Toegang tot water en energie is tenslotte een voorrecht voor iedereen, geen recht op zich. Tevreden gooi ik dan bekers water uit een emmer over mijn lichaam om de zweetdruppels met water te zien oplossen. Dat is tenslotte nog altijd beter dan helemaal geen water 🙂