Kerkbouw en dorpsvermaak

De afgelopen weken hebben we nieuwe avonturen mogen beleven, zowel in Koutiala als de omliggende dorpen. Zo werd Anco gevraagd om op een zondag iets te delen in een kleine dorpskerk waar we op bezoek kwamen. Dit werd hem overigens pas gevraagd toen de dominee ons bij aankomst op een stoel zette om het dagprogramma (vrij ongewoon voor hier) door te nemen 🙂 De jonge kerk telt slechts enkele gelovigen, waardoor het een intieme morgen werd, waarin iedereen een bijdrage kon leveren.

De jonge dominee is een voorbeeld in zijn dorp, omdat hij zijn vrouw bij vele zaken actief betrekt. Wanneer zij samen door het dorp lopen, krijgt zij regelmatig de vraag wat ze haar man ‘geeft’ dat hij zo aardig voor haar is. Ook neemt zij de zondagsdienst over als hij op reis is. Een vooruitstrevend stel voor hier en elders!

Ook gingen we met een collega op pad naar een dorp waar hij met een Amerikaans team een hangar ging opzetten. Een hele happening, tot vermaak van jong en oud. Toen Anco ook nog eens de Drone van tijd tot tijd de lucht in liet voor mooie luchtopnames, ging het dak er bijna af (zie foto). Kinderen én volwassenen drongen zich om hem heen om te zien welke beelden er op zijn telefoonscherm verschenen. Nieuwe techniek is reuze interessant, helemaal in een dorp waar vele moderne ontwikkelingen nog niet zijn doorgedrongen.

Dankbaar waren we ook voor luchtbeelden van katoenplukkers die hun oogst op hopen legden en bij elkaar stampten. Unieke beelden, die we nog niet in onze collectie hadden … Het leverde ook gespreksstof op. De vraag werd regelmatig gesteld of dat vliegtuigje van ons was, en wat we er precies mee deden?

Gedurende de dag hoorden we getuigenissen van de eerste christenen uit het dorp. Zij ervoeren het met name als ‘lastig’ om te blijven groeien in hun nieuwe geloof, terwijl de rest van het dorp ‘het oude, veelgodendom blijft aanhangen. Jozef vertelt ons dat hij in het begin een ketting met een kruis droeg, die keer op keer door zijn broers van zijn nek werd gerukt. Na een tijdje droeg hij de ketting alleen nog als zijn broers het niet zagen. Wanneer ik opmerk dat hij nu geen ketting meer draagt, antwoordt hij nonchalant: “Ik droeg de ketting om mensen te laten zien dat ik christen ben geworden. Ondertussen weet iedereen in het dorp dit, dus is het niet meer nodig om ‘m te dragen.”

De zondag na de bouw van de hangar, kwamen ruim 140 mensen naar de kerk. Voorheen lag het aantal op ongeveer 40. Het tonen van de Jezusfilm eerder dit jaar heeft mensenharten aangeraakt. Anderen komen uit nieuwsgierigheid kijken naar het nieuwe ‘gebouw’ dat uit de grond is verrezen …

Een avontuur van heel andere aard beleven we wanneer we ons bezoek uit Nederland naar Bamako brengen en besluiten een dagje uit te rusten in een paradijselijk kuuroord 🙂 Tijdens de middaguren liggen we in een zwembad vol met Nederlandse militairen. Een groot contrast met ons eerdere dorpsavontuur.

Al gauw raken we in gesprek over Mali en het werk dat we doen. Dezelfde cultuur en taal vormen een brug, waardoor een vertrouwensbasis snel gelegd is. De militairen zien in ons een waardevolle bron voor informatie over de situatie in het land. We wonen en werken tenslotte nauw samen met de Malinese bevolking. Wij, op onze beurt, stellen de militairen vragen over hun missie en andere aanverwante zaken. Al met al een bijzondere manier om Anco’s verjaardag te vieren dit jaar.