Back in sync

In Senegal, of zal ik zeggen Afrika, gaat men anders om met het begrip tijd. Ruimer om precies te zijn. Een goed voorbeeld is onze Congolese vriend, die rond drie uur planken in de keuken zou komen installeren. Uiteindelijk klopte hij om zeven uur ’s avonds op onze deur en bleef uiteindelijk mee-eten :).

In de loop van onze jaren in Afrika zijn ook wij flexibeler geworden met tijd. We hebben mogen leren dat plannen OK is, indien we er flexibel mee omgaan en we bereid zijn deze ook weer, indien nodig, los te laten.

Van het weekend vond een eerste video shoot plaats. De eerste weken in Senegal ben ik meer met mijn fotocamera in de weer geweest dan met de videocamera. Even warm draaien dus. Laat nu net deze opname ook uitmonden in een race tegen de klok. Of beter gezegd het avondlicht.

We hadden het voorrecht om een jonge christelijke zanger uit Senegal te interviewen over zijn nieuwste cd. Met als doel het ‘publiek’ wat achtergrond info te geven over zijn nieuwste videoclip ‘Harmoniser’. Een lied ter aanmoediging om elkaar te respecteren, de ander hoger te achten dan jezelf, in harmonie met elkaar te leven…

Het plan: om drie uur verzamelen op de videolocatie met de sprookjesachtige naam “Popenguine beach”(http://wikitravel.org/en/Popenguine) voor overleg. Om vervolgens rond vieren te starten met het filmen. Ruim de tijd …

In Real time: zanger en Nederlandse collega vertrekken later dan gepland, om vervolgens pas om kwart voor zes op het strand te arriveren. Ondertussen had hij al meerdere momenten op het punt gestaan terug naar huis (Dakar) te keren en had ik al meerdere gesprekken met God gehad dat ik écht niet meer ging filmen in zo’n korte tijd 🙂 Liever niet filmen, dan half.

Wat wil nou? Om kwart over zes stonden we gebroederlijk te filmen in het nabijgelegen natuur reservaat als alternatieve, windvrije locatie. De zee was toch wel heel wild en ik had de plek meer fototechnisch benaderd, waar audio geen rol speelt.

Het licht was prachtig, maar de minuten tikten door. Na een kwartiertje filmen komt de parkwachter door de bosjes naar ons toe. Of we een toegangskaartje en vergunning kunnen tonen? Nee, want hij was bij binnenkomst nergens te bekennen. Of hij op zijn beurt zich even wil legitimeren?, vroegen onze Senegalese vrienden met een stalen gezicht. Ook niet!

Hij terug om zijn papieren te halen, wij snel verder filmen 🙂 Voor de ondergaande zon én de parkwachter ons nog meer problemen zouden geven. Uiteindelijk werden we toch weggestuurd, onder het mom van een filmverbod voor het natuur reservaat. Pff, wat een dwarsliggerij.

Maar goed, geen tijd voor lange discussies … Gauw nog wat laatste beelden op het nabijgelegen strand, waar we wél mochten filmen! En over naar plan B. Een opname in een mooi (gelegen) restaurant. Zouden we daar wel medewerking krijgen?

Niet te lang over nadenken, erop af. En ja hoor, de eigenaresse was meer dan gewillig. Ze wilde ook wel de lampen wat eerder voor ons aandoen. Prachtig, wat een opluchting! Hup, zanger op z’n plek en draaien maar. Bij het laatste licht zuchtten we tevreden. Het staat erop! Ondanks alle tegenslag bleef een ieder volhouden. Zelfs onze Malinese vriend lag met een microfoon in het zand om mooi geluid op te vangen 🙂

De eigenaresse kreeg een cd cadeau en was geraakt door dit gebaar. Nu de druk van de ketel was, wilden onze Malinese vrienden en ik nog wel even op de foto met onze beroemde zanger. Mooi voorbeeld van hoe een enigszins chaotische shoot toch tot een mooi en harmonieus einde kan worden gebracht.

En bij het afluisteren van de opnames? Bijna geen zuchtje wind te horen en prachtig, heldere audio. Wat een creatieve God mogen we dienen!