skip to Main Content
Moe Van De Reis

Back in Bamako

Zaterdagavond zijn we na een lange reis (2 dagen) terug in Bamako. Ons bezoek aan Senegal was echt een opsteker, met uitzondering van ons ‘afscheidscadeau’. In de laatste nacht besloten dieven nog even ons autoraampje in te tikken om ons een radio, blikjes cola, een zonnebril en SD kaartjes afhandig te maken. Twee dagen reizen zonder muziek, dat is geen gemakkelijke opgave :]

En dan nu Bamako … Hoe is het leven daar nu?, vraagt men. Kort gezegd gaat het leven hier gewoon door, men heeft geen keuze wil men overleven. Toch is er wel het een en ander mis als je verder kijkt dan de oppervlakte en in gesprek treedt met (intellectuele) vrienden. Veel scholen zijn gesloten, banken functioneren niet naar behoren, winkels sluiten hun deuren op een vroeger tijdstip etc. etc.

Ook het politieke leven ligt letterlijk op z’n gat. Her en der worden nog steeds prominente personen opgepakt om vervolgens – onder internationale druk – weer vrij te worden gelaten. Ook President ATT en familie hebben het zekere voor het onzeker genomen en zijn naar Senegal / Dakar ‘gevlucht’. Op de dag dat wij juist Senegal weer voor Mali omruilden…

Stroomstoringen zijn aan de orde van de dag, al is het niet geheel duidelijk wat daar nu precies de oorzaak van is. We zijn momenteel op bezoek bij een rijke Malinese vriend, die – om dit probleem op te lossen – enkele zonnepanelen op het dak heeft gelegd. Beschikken we toch even over zowel stroom als internet :]

Met dezelfde vriend bespraken we politiek en de toekomst van Mali. Hij ziet het somber in. De problemen in het Noorden (met de rebellen) zullen zich niet oplossen zonder oorlog. Hij denkt dat deze korte oorlog van korte duur zal zijn, met name uitgevochten vanuit de lucht. Het Noorden van Mali is zo uitgebreid en onbegaanbaar, een oorlog over land is bijna onmogelijk.

En het gewone volk zal hieronder uiteindelijk lijden. Eén en ander ligt me zwaar op de maag. Ik hoop van harte dat hij het niet bij het rechte eind heeft, maar zie ook wel dat dé oplossing niet zomaar voor handen is. Er is nog een lange weg te gaan.

Een evenement van lichtere toonaarde, onze jonge muziekvriend Daouda is gevraagd vandaag een dankconcert te organiseren. Om God te danken voor de bescherming van het land en met name de gevluchte christenen uit het Noorden. De hele situatie heeft de christenen in Mali dichter bij elkaar gebracht en men speelt ook een actieve rol aan de onderhandelingstafel.

Al met al hopen we morgen de reis naar Koutiala te maken om een laatste twee weken door te brengen, alvorens het vliegtuig naar Nederland te pakken. Deze weken zullen gevuld zijn met het bemoedigen van onze jongens, het zo goed mogelijk afronden van projecten en de “ontruiming” van ons huis.

Vervolgens naar Nederland om een container te vullen en dan DV in juli (?) / augustus / september weer terug om deze te ontvangen aan de andere kant van de lijn. Het ziet er overigens helaas niet naar uit dat Olivier dit keer met ons mee kan komen. Gezien de situatie hier is het vrijwel onmogelijk om zijn paspoort en visum rond te krijgen.

Ondanks alles, voelen we ons bemoedigd door de mensen om ons heen. En blijven we hopen en bidden dat zich een wonder in Mali voltrekt. Zonder hoop geen leven!

Dit bericht heeft 1 reactie

  1. He Anco en Ewien,

    Neem ff contact met mij op als jullie in NL zijn (Ik begrijp over 2 weken). Even bijpraten en misschien wat zaken bespreken.

    groeten,

    Marcel

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top