skip to Main Content

Niet te stillen honger

Regenachtig SenegalTijdens ons verblijf in Nederland heb ik een aantal boeken verslonden over armoede, bestrijding en welke rol we hier als christen mogen innemen. Waar Nederland het land lijkt van de mogelijkheden, voelen arme mensen zich vaak gevangen door de onmogelijkheden. De jacht naar een beter bestaan wordt heel verschillend ingekleed. Een beeld dat ik weer duidelijk voor ogen kreeg toen we aankwamen in Senegal …

Zodra je voet buiten het vliegveld zet, lijkt de jacht op de toubab (blanke) – en de daarbij komende chaos – te zijn geopend. Onze huid staat in Afrika nu eenmaal gelijk aan: geld én mogelijkheden. Daarnaast is er vaak geen tekort aan blanken in Dakar en betekent dit een extra kans op verdiensten! Maar ook moordende concurrentie.

Het is soms verdrietig te zien hoever men bereid is te gaan om je aandacht te krijgen. In ons geval zouden we worden opgehaald door een bekende van Beersheba. Deze persoon rijdt dan onze eigen auto van M’Bour naar Dakar, haalt ons van het vliegveld en brengt ons weer thuis. Prima service, waaraan hij dan een mooi dagsalaris overhoudt.

Laat nu voor ons het gezicht van deze persoon de laaste maanden enigszins vervaagd zijn in ons hoofd. “Weet jij nog precies hoe hij eruit ziet?”, vragen wij hoopvol aan elkaar. Hmm, nee, dus dat wordt even goed rondkijken. Laat nu het vliegveld omringd zijn door mensen die een neus hebben voor ’toeristen in nood’. En reken maar dat op onze gezichten stond af te lezen dat we enigszins de weg kwijt waren 🙂

We ploeteren ons een weg met vier koffers door een zwerm aan mensen die allen iets van ons lijken te willen. Taxi? Geld omwisselen? Telefoonkaart? Eén gooit het over een andere boeg door te zeggen dat onze chauffeur een stukje verderop staat. Even kijken we elkaar vertwijfeld aan en ik schud mijn hoofd naar Anco en zeg dat deze man niet oprecht lijkt.

Men doet er alles voor om wat geld te verdienen, op eerlijk maar soms helaas ook oneerlijke wijze. “Kunnen wij het ons voorstellen dat we soms zo radeloos zijn dat we al onze normen en waarden overboord zetten?”, schiet het later door mijn hoofd. In het heetst van het moment is het namelijk erg makkelijk om veroordelende gedachten toe te laten.

Ik kijk omhoog en doe een kort gebed tot onze Hemelse Vader. Het hoe en wat van armoede en hoe hiermee om te gaan lijken in de eerste minuten al in rap tempo te vervagen. Wanneer je denkt onrecht te worden aangedaan, gaan er heel wat radars draaien. Althans wel bij mij! Welkom terug in Senegal, en de bijbehorende omgekeerde cultuurschok.

Uiteindelijk vonden we onze chauffeur en ontvingen we een cadeau, water uit de hemel, op de terugweg naar huis. Voor de tijd van het jaar heeft het nog nauwelijks geregend, waardoor mens en natuur smachten naar water van Boven!

Een vergelijking die overigens ook opgaat in het leven van alledag. De bevolking van Senegal smacht naar Gods Levende Liefde, naar bevrijding uit het systeem waarin ze zich gevangen weten. Onze eerste ervaring met ons geliefde Afrika zette ons daar weer even bij stil. Opdat we dragers van Licht mogen zijn binnen ons zijn, de dingen die we mogen ondernemen. Waar een ieder zich ook bevindt!

Back To Top