Zuidland – Dakar (part 1)

Twee auto’s, vier reisgenoten, acht landen, zestien tankbeurten, 6.200 kilometer in acht dagen… Een unieke reis waar de beide auto’s heel bleven, er niemand ziek werd, en we zelfs geen lekke band hadden. Kortom: een avontuur waar we ons rijkelijk gezegend voelden.

Een reis ook om niet snel te vergeten, één die niet makkelijk in enkele woorden is samen te vatten. Om die reden dan ook enkele bijzondere momenten, ontmoetingen uit Ewien’s dagboek…

Europa zijn we snel doorgereden, ook gedurende de nacht. Wel heb ik genoten van de idyllische aanblik van Spanje, het platteland, de wijngaarden. Ook de oplopende temperatuur deed ons hart sneller kloppen.

Het échte avontuur begon, wat ons betreft, bij de bootovertocht naar Marokko. Het duurde even voor we goed en wel op de boot stonden én het anker lichtten, maar de 1,45 minuten boottocht was het meer dan waard. Hoe vaak krijg je nu dolfijnen te zien die van ‘onder de boot’ opspringen?

Eenmaal op de wal, werden we door de Marokkaanse douane opgevangen om onze twee Peugeots te registreren. Erg moeilijk deed men niet en al gauw konden we de Marokkaanse gastvrijheid en vriendelijkheid tegemoet rijden. Op straat heeft bijna iedereen wel een glimlach en/of vriendelijk woord voor ons over. “Welkom in Marokko”, is een veelgehoorde kreet. Ewiens spijkerbroek en felle t-shirt (= verschillende stijl) doet menig hoofd omdraaien 🙂

Wanneer de schemering valt, duikt Mohammed (M) uit het niets op, om zijn hulp aan te bieden om een goede slaapplaats voor de nacht te zoeken. Gedurende een half uur lopen we door allerlei mooi straatjes en steegjes, maar tot een concrete slaapplek komt het nog niet. Veel Europese eigenaren, bevinden zich momenteel buiten Marokko en geven geen thuis.

Uiteindelijk belanden we in een eenvoudige ‘herberg’ midden in Azemmour en kunnen we nog even genieten van de kleurrijke straten die tot leven komen. We zoeken ons eigen vlees uit en krijgen daarmee een heerlijke Marokkaanse maaltijd opgediend. Een lekkere muntthee na en we lopen langzaamaan terug, ons verbazend over de lage prijzen (2 kilo mandarijen voor 50 eurocent)!

Na een koude nacht warmen we langzaam op tijdens een prachtige ochtend stadswandeling. M toont ons vele mooie plekjes en opgeladen stappen we weer de auto in, op weg naar onze volgende stop. Het landschap richting Marakkech begint al te veranderen. De desolate, woestijn trekjes van Mauretanië komen langzaamaan door. Naast het Internationale Filmfestival is er weinig in Marakkech te beleven. Reden temeer om nog wat meer kilometers te maken deze dag.

Onderweg stoppen we nog voor koffie en een heerlijk ijsje. We zijn tenslotte ook een beetje op vakantie! Een hond is blij met ons gezelschap en springt speels tegen mij, maar ook één van onze mede reisgenoten op. Hij schrikt van deze onverwachte sprong, duwt de hond gauw weg: hij kan wel hondsdol zijn! Spontaan schieten we in de lach. Het blijft leuk, reizen in een groep. Never a dull moment 🙂

We ronden deze vrijdag af met een CousCous Royal langs de zeekade van Agadir. Met een muntthee van het huis en een rode roos voor de ‘lady’! Wat dat betreft zijn Marokkanen echte charmeurs! Wordt vervolgd!

Mocht iemand meer (technische) details over deze unieke reis weten, grijp dan je kans. Schrijf je vragen op en mail ze aan ons, dan zullen we de antwoorden in een volgende Blog verwerken.