Vuur aan de schenen

Met het roet van een allerverwoestende batterij brand nog op onze huid en handen stappen we de auto in. Op weg naar een spreekbeurt. Mijn hart wil nog niet echt met mijn hoofd meekomen. Het gekozen onderwerp – Geworteld in Jezus, vaste grond in roerige tijden – lijkt nu vooral op ons eigen leven van toepassing. Preken voor eigen parochie. Toch was er geen twijfel of we deze jaarlijkse spreekbeurt door zouden moeten laten gaan. God staat nog steeds aan het roer, juist in de storm. Hij is de reden om ook in moeilijkere dagen ons bed uit te komen. Ook wanneer er nog geen duidelijk zicht is op hoe Hij het tij kan keren.

Als je de dingen met natuurlijke ogen bekijkt, lijkt juli de afgelopen jaren geen voorspoedige maand. Vorig jaar een gebroken voet, nu een spontane batterij brand op de boerderij die Anco’s werkhoek (drie containers en inhoud) met de grond gelijk maakte. De afgebrande container hoek werd gebruikt voor het testen en bouwen van batterij systemen t.b.v zendingsprojecten.

De vroege ochtend dat de brand uitbrak waren we net ‘even weg’ in Denemarken … Zodra ik Anco de woorden brand & batterijhoek in één zin hoorde noemen, zat ik acuut rechtop in bed. Het ontvangen nieuws was maar nauwelijks te bevatten. Ook nu we deze gebeurtenis delen met de gemeente Mijdrecht, is het soms nog steeds onwerkelijk wat er is gebeurd. Zoveel materiaal verlies, tijd en voorbereidend werk voor vele zendingsprojecten wereldwijd door een zinloze brand … Of?

VERVOLGDE KERK KRIJGT GEZICHT
Het is niet het verlies van materie dat Anco tijdens het spreken ontroert. Materie is vervangbaar. Het is wat God in de levens van (jonge) mensen wil betekenen, dat harten beweegt. Ik was er zelf getuige van tijdens onze filmmaand in Malawi. Een maand lang intensief optrekken met studenten, bracht de vervolgde kerk heel dichtbij. Gaf het een gezicht. De krachtige getuigenissen die daarmee gepaard gaan, spraken over doorzettingskracht, hoop ten tijde van verdrukking. Bewijs dat God juist in moeilijke tijden heel dichtbij wil komen. Naast ons komt staan.

Zodra het mijn beurt is om vooraan in de gemeente te spreken, pak ik demonstratief mijn ‘God is Able’ pet mee. De pet die ik speciaal liet ontwerpen voor mijn vrouwelijke teamleden in Malawi. Die we trouw opzetten tijdens de film productieweek, omdat we wisten dat vier video’s met smartphones filmen in een week te midden van een onbekende gemeenschap pittig zou worden. Een uitdaging met God, een onmogelijkheid zonder God. In de dagen na de batterij brand heb ik de pet weer opgezocht. Tijdens het spreken zet ik ‘m demonstratief op. Niet zo zeer als boodschap voor anderen, maar als houvast voor mezelf. Dat God ook een brand ten goede kan keren, ook al ervaren we dat nog niet.

GODS WERK GAAT DOOR
Ondanks een wat warrig verhaal tijdens de dienst, bewoog God toch harten. Een brand zet mensen aan tot actie. Dezelfde zondag dat wij elders spreken, wordt er een korte, eenvoudige oproep (Mankracht nodig voor puin ruimen als gevolg van een grote brand) vanaf het podium in onze eigen gemeente gedaan. Details over ons en de brand blijven achterwege. Ook een visueel beeld van de brand ontbreekt. Dat leek me toch wel minimaal nodig om mensen in beweging te krijgen.

Toch komen er spontaan hulptroepen op gang en ruimen voor ons onbekende mensen, soms nog net even voor hun vakantie, mee puin. Het bemoedigt ons bijzonder en de mensenstroom gaat ook aan anderen op de boerderij niet voorbij. Elke dag of avond zitten er weer andere mensen in de kantine met zwarte gezichten en handen. Petje af voor de goede moed, werkhouding en doorzettingskracht die hierdoor een getuigenis was.

DWARS DOOR HET VUUR
We zien uit naar wat God met deze situatie gaat doen. Vaak op een manier die we zelf niet kunnen bedenken. Ook nu nog blijven er hulp en bemoedigingen binnen komen: “Hou vast aan Gods goedheid! Hij heeft nog steeds goede plannen met jullie en met jullie bediening. Verwacht dat ‘na de brand’ uiteindelijk meer zal zijn dan ‘voor de brand’.”

‘Om aangaande de treurenden van Sion te beschikken dat hun gegeven zal worden … een sieraad in plaats van as, vreugdeolie in plaats van rouw, een lofgewaad in plaats van een benauwde geest, opdat zij genoemd worden eiken van de gerechtigheid, een planting door de HEERE, om Hem te verheerlijken. Zij zullen verwoeste plaatsen van weleer herbouwen …’ (beeld Jes. 60: 3, 4a / Het jubeljaar van de verlossing)

Mijn gedachten gaan ook terug naar de woorden die ik opschreef aan het begin van dit jaar (zie hieronder). Met de volgende combinatie van woorden: vuur, reinigingsproces, verfijning en dingen los laten. De brand heeft letterlijk dingen opgeruimd. Opruimen geeft ook ruimte voor nieuwe dingen. Na een tijd van puin ruimen, mogen we nu nadenken over hoe de opbouw eruit mag gaan zien. Wat zijn dingen die we voorgoed achter ons mogen laten? Hoe kunnen we het (batterij) werk voortzetten op een betere/professionelere manier?

De tijd zal het leren! Zijn tijd …

“Vooruitkijkend, zien we uit naar wat God in 2024 gaat doen. Tijdens een week van Vasten & Gebed, werd ik bij het beeld van de Goudsmid bepaald. Het zilver moet op z’n heetste punt in het vuur komen om ALLE ONREINHEDEN eruit te branden. De Goudsmid moet erbij blijven zitten tijdens dit REINIGINGSproces en het voortdurend in de gaten houden, zodat het zilver niet te lang in de hitte is en verbrandt. Wanneer ZIJN EIGEN BEELD weerspiegelt wordt in het zilver, weet de goudsmid dat het klaar is (Mal. 2: 2,3).

NIEUWE, FRISSE WIND
Dit beeld doet me ook denken aan verfijning en dingen loslaten. Zonder het zicht te verliezen op Jezus, ons perfecte rolmodel. De wereld wordt steeds donkerder, maar we kunnen als navolgers van Hem licht brengen op plekken waar de duisternis overheerst. Durf woorden van LEVEN te spreken en tegen de stroom in te zwemmen. Met een nieuwe, verfrissende wind in onze haren. De Bron van vreugde is het begin van delen. Juist in 2024!” (Spreek Leven | Januari 2024)