Beeld: Ruben Timman (Museum Humanity) Onderweg naar de huiskring, hapert…
Vijftig in Malawi
Elke avond lopen we met Create collega’s van het lokaal waar we lesgeven terug naar ons ’tijdelijke huis’. Een wandeling van 20 minuten die ons langs allerlei mooie scenes leidt. Het is alsof we ons op een filmset bewegen en krijgen een goed beeld van de context waarin we enkele korte films hopen te maken. Op 6 juni kon onze wandeling, zonder duidelijke opgaaf van reden, niet doorgaan. Opeens verscheen onze trouwe kokkin met een taart op het toneel, terwijl een verjaardagslied luidkeels werd ingezet. De dag ervoor mocht ik een heugelijke leeftijd bereiken en die wilde ze niet zomaar voorbij laten gaan. Mijn collega’s hadden het goed weten te verbergen en mijn naam was ook nog eens goed gespeld!
Normaal ben ik niet van de verjaardagen of een mooie cake, maar ik weet dat het maken van een cake niet makkelijk is hier in Malawi. Je stapt niet even een bakkerij binnen om een bestelling te doen. Ik onderging deze warme douche dan ook met een glimlach op mijn gezicht. En ik liet me zelfs gewillig door mijn Afrikaanse collega filmen. Er is momenteel geen mooiere plek te bedenken waar ik zou willen zijn dan Malawi, een land omringt door bergen, warme mensen en bijzonder mooie natuur. Een prachtige omgeving om kennis en vaardigheden van korte films maken onder de knie te krijgen.
SPECIALE BAND
Elke lesdag ruimen we tijd in om de 30+ studenten hun getuigenis te laten geven. Een goede oefening om in korte tijd die elementen te kiezen die het diverse publiek zal aanspreken. Het vormt elke keer één van de rijkere momenten van de dag. We hebben studenten uit Malawi, Mozambique, Oeganda, Kenia, Zimbabwe, Brazilië en de UK. Het is niet alleen een getuigenis van Gods goedheid en trouw in ieders leven, maar ook een bemoediging naar de mensen om heen. We moedigen onze studenten aan om tijdens het luisteren na te denken over verhaalelementen die een inspiratie kunnen zijn voor een korte film. Een extra reden elkaar aandachtig aan te horen.
Iedereen heeft een uniek verhaal, dat nog elke dag door God verder wordt vorm gegeven. Gedurende de weken die achter ons liggen zien we dat de studenten dichter naar elkaar groeien. Ook tijdens specifiek gebedsmomenten wordt lief en leed zonder schroom gedeeld. Het is ontroerend om te zien hoe elkaars handen worden vastgehouden. We hebben een zeer gemotiveerde en getalenteerde groep om te onderwijzen. De motivatie is soms letterlijk van de gezichten af te lezen. De lessen worden namelijk simultaan in drie talen (Engels, Portugees en Chechewa) gegeven.
GOD IS ABLE
Het is winter in Malawi – dit houdt in dat de studenten sommige dagen met een dik aantal lagen kleren het klaslokaal binnen wandelen. Om warm te blijven beginnen we een nieuwe les vaak met een lied en dans. De zang is bijzonder harmonieus en het ritmisch dansen is hen allen van nature meegegeven.
In de korte tijd dat we in Malawi zijn, hebben we al bijzonder veel mogen ondernemen. Mede door de kennis, ervaring en het goede voorbereidingswerk van onze culturele partners in het land zelf. Iedereen lijkt elkaar te willen toerusten voor ‘succes’ en we blijven keer op keer herhalen dat zonder God alles wat we ogen te bereiken, onmogelijk is. Ook op de filmsets hopen we een ander licht te laten schijnen. Om zo niet alleen Gods karakter door de verhalen te laten zien, maar ook door de manier waarop we met elkaar samenwerken.
We bevinden ons op de helft van ons filmavontuur en het zal best wennen zijn wanneer onze wegen zich weer scheiden. We zullen allen rijker naar huis gaan, maar niet in materiële zin. Al heb ik wel lippenstift als cadeau gekregen van mijn Koreaanse collega. Iets wat ik sinds onze trouwdag niet meer hebt gekocht of gedragen 🙂
Ach ja – je bent nooit te oud om nieuwe dingen te leren :))
Dit bericht heeft 0 reacties