Relaties met eeuwigheidswaarde

Inmiddels zit de eerdergenoemde videoreis er weer op en ben ik weer een beetje bijgekomen van alle (nieuwe) indrukken. Het heeft me erg aangegrepen te zien hoeveel leed een mens voor zijn kiezen kan krijgen. En hoeveel leed wij, mensen onderling, elkaar toebrengen. Des te duidelijker wordt dan vanuit welke Bron we (hernieuwde) kracht putten*.

Het mooie aan deze videoreis was de onderlinge behulpzaamheid om elkaar optimaal tot z’n recht te laten komen. Wanneer hulp of een speciale bijdrage werd gevraagd, buiten je ‘eigenlijke taak’ om, waren we allen bereid dit aan te pakken. Zodra we elkaar voor de eerste keer op het vliegveld in Brussel ontmoetten, namen we ons voor Gods liefde zichtbaar te maken, bij alles wat we doen. Op die manier kwamen relaties direct centraal te staan en niet zozeer de taak waarvoor we gevraagd waren. En dat schept ruimte.

Op een middag gingen mijn jonge collega en ik op pad op om wat straatbeelden vast te legen. Een groep vrouwen kreeg al snel door wat we van plan waren en gebaarden ons naar hen toe te komen. Ik had inmiddels mijn camera op een man gericht die geconcentreerd aan het werk was, waardoor ik niet zozeer met de rest van mijn omgeving bezig was. Ik gebaarde dat ze even geduld moesten hebben en stuurde mijn jonge collega erop af voor een praatje.

Nadat we klaar waren met filmen liepen de vrouwen, een groep van ongeveer 30, op ons af. Opzij kijkend zag ik dat mijn collega het enigszins warm kreeg van zoveel aandacht, en ze zichzelf het liefst uit de voeten wilde maken. Ik besloot echter het gesprek aan te gaan, ook omdat ik nieuwsgierig was wat ze te zeggen hadden. De ‘spreekvrouwe’ stotterde terwijl ze het woord nam en in gedachten complimenteerde ik haar voor haar moed. Of we uit wilden leggen waarom we hier aan het filmen waren en of we de beelden mee zouden nemen naar Amerika. Het was duidelijk dat ze een mogelijkheid zagen om wat extra geld te verdienen, ook al had ik hen niet op beeld vastgelegd.

Kort legde ik de groep uit met welk doel we hier waren en daarbij verwees ik ook naar het kantoor van Women of Hope, mijn opdrachtgever, verderop in de straat. Er werd bevestigend geknikt, waaruit op viel te maken dat ze bekend waren met de groep waarover ik sprak. De vrouwen vertelden hoe hard ze moesten zwoegen (ze vervoerden lange, zware houten palen) om hun gezin enigszins te kunnen onderhouden. Ik beaamde dit (ik had het zelf gezien) en vroeg hen of het OK was voor hen en hun gezin te bidden. Er werd door meerdere vrouwen geknikt en ik vroeg de ‘spreekvrouwe’ mijn Engels in de lokale taal te vertalen. Ik bad hen vrede in hun gezin toe, gezondheid voor hun kinderen en kracht om het zware werk van alledag te doen. Na een gezamenlijk Amen gingen we in vrede uit elkaar en besefte ik weer hoe belangrijk het was relaties op de juiste waarde te schatten.

Tijdens deze korte zendingsreis namen we elke avond de tijd voor debriefing, hoe druk het die dag ook was geweest. We dachten na over hoe we onze lokale medemens optimaal tot hun recht konden laten komen, zonder hen onbewust schade toe te brengen (Helping without hurting). Ik trok bijvoorbeeld ongevraagd soms te snel mijn camera om op dat moment een mooi beeld vast te leggen. Daarbij vergat ik wel eens de mens achter het beeld, met de bijbehorende toestemming. Tijd nemen en relaties vormen dan de ‘sleutel tot succes’.

Het accent van de reis lag niet alleen op het hier en nu, maar ook op hoe we op de lange termijn betrokken kunnen blijven bij de doelgroep, waarmee we in aanraking kwamen. Eenmaal weer terug in eigen land, lukt het ons gemiddeld twee weken ‘vast te houden’ aan de unieke ervaring die we hebben opgedaan. Daarna komt de drukte van alledag weer centraal te staan en verdwijnt de reis, en daarmee onze ervaringen, langzaamaan naar de achtergrond.
Deze tijd heeft me weer aangemoedigd om goed na te blijven denken over de manier waarop we in het leven, in ons werk (mogen) staan. En hoeveel we nog dagelijks kunnen leren van elkaar, als we ons daar voor open blijven stellen. Zoals gezegd spelen daarin tijd en goed luisteren en een belangrijke rol. Niet altijd een makkelijke, maar wel een mooie Uitdaging voor iemand die meer werk- dan relatiegericht is 🙂

* Jes 40:31