Relatief veilig

Dat het leven in Nederland niet zonder gevaren is, werd vanochtend duidelijk. De muur achter de allesbrander in de keet vatte vlam. Met een zuchtje wind erbij, verspreidde het vuur zich al snel. Gelukkig konden we een en ander blussen voor de vlammen echt om zich heen grepen. Naast een flinke rookontwikkeling, bleef grote brandschade gelukkig uit…

En dan denk je – na een staatsgreep in Mali – veilig in Nederland te kunnen uitrusten :] Dan blijkt wel weer dat alles relatief is en dat échte veiligheid in Gods handen ligt. Maar goed, over deze spontane brand wil ik het hier niet hebben. Mensen vragen met regelmaat hoe de situatie nu in Mali is … En wat voor plannen we voor ogen hebben?

Laat ik beginnen met te zeggen dat we dit keer Mali met een ‘dubbel gevoel‘ verlieten. En dat kwam zeker niet alleen door de militaire controle haag, die zich voor het vliegveld opstelde. We waren ons pijnlijk bewust dat een terugkeer naar Mali dit keer niet automatisch zal zijn. Een en ander zal de komende maanden duidelijk moeten worden.

Zo is 23 mei bijvoorbeeld een belangrijke mijlpaal. Op deze datum loopt de 40-dagen tijd af, waarop coupleider S. zijn daadwerkelijke gezicht zal laten zien. Geeft hij alle macht uit handen of is hij er toch op uit zelf de nummer 1 van Mali te worden? Wijzelf denken het laatste, al zijn veel Malinese vrienden het niet met ons eens. Op de een of andere manier heeft S. veel krediet opgebouwd bij de Malinese bevolking en was een staatsgreep – aldus velen – de enige uitweg.

Dat het land er na de staatsgreep niet beter op geworden is mag duidelijk zijn. Niet alleen is het chaos in het Noorden, ook scholen en bedrijven lijden zwaar onder de situatie. Op de dag dat we het vliegtuig namen, trokken groepen Chinezen weg. Als bouwers van de wegen werden ze teruggeroepen, omdat men nu eenmaal niet wil investeren in een land dat geen vrede kent. En dat vormt nog maar een topje van de ijsberg.

In gesprekken met vrienden merken we dat men de consequenties lang niet kan of wil overzien. Het continue afketsen van raad en daad van buitenaf zal verdere isolatie van Mali tot gevolg hebben. Men heeft een hard hoofd in het ’terugwinnen’ van het Noorden, wat toch 2/3 deel van het land bestrijkt. En dan hebben we het nog niet over alle wandaden die zich daar momenteel afspelen.

Om deze reden wachten we met enige ingehouden adem volgende week af. Met onze vrienden hopen en bidden we op een goede uitkomst. Vertrouwen we erop dat God ook – of zal ik zeggen juist – Mali niet uit het oog verloren heeft.

En als het gaat om onze (toekomst)plannen? We rusten eerst lekker uit, omdat we merken dat de laatste maanden ons toch niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Opnieuw verkregen rust leidt vaak weer tot nieuwe, heldere inzichten. We bekijken de ontwikkelingen dan ook per week. En gaan gewoon door met (werk)voorbereidingen, met het oog op terugkeer naar Mali.