Overal zweet

Met lede ogen bekijken we het nieuws uit Nederland. Vooral als het gaat om de opkomende, koudere dagen. Lichte jaloezie gevoelens komen boven, helemaal wanneer je badend in je eigen + andermans zweet een video project mag doen :]

Het is de tijd van het jaar, waar de dagen extra klef zijn en de kou de nachten nog niet echt wil omringen. Het zweet staat je dan ook letterlijk tot op je ondergoed :]

Onder deze weersomstandigheden hebben we deze week ons eerste videoproject in Kadiolo mogen draaien. Wat een geweldige ervaring was dit! Om omringd te worden door meerdere camera mensen (= gezamenlijke verantwoordelijkheid) én een professioneel drama (acteurs) team.

Om een en ander goed in beeld te kunnen brengen, hadden we – voor de zekerheid – al ons videomateriaal meegenomen (zie foto). Ook als we dachten het niet te zullen gebruiken. Even 4 uur terugrijden naar Koutiala voor een vergeten item zat er namelijk niet in.

Zowel acteurs als videoman/vrouwen gingen voor kwaliteit. Op de set werd soms hevig onderling gediscussieerd of een take overmoest of niet. Het ging soms om een nauwelijks hoorbare aarzeling of verkeerd gebruik van enkele woorden. De onderlinge sfeer en samenwerking was meer dan gemoedelijk.

Gelukkig bleef het bij een handjevol, nieuwsgierige omstanders. Tijdens eerdere producties in Koutiala moesten we wel eens verkassen, omdat een hele buurt uitliep om de opnames bij te wonen. Probeer 75 volwassenen en kinderen maar eens uit te leggen dat ze absolute stilte in acht moeten nemen…Mission impossible!

Aan ons nu de schone taak om 60 minuten opname terug te brengen tot 5 – 10 minuten. Ben heel benieuwd hoe het uiteindelijke eindproduct zal uitpakken :] Volgende week komen één of twee acteurs van de groep naar Koutiala om aan deze uitdaging mee te werken.

Dit weekend ga ik een relaxed weekend tegemoet. Met een stel vriendinnen ga ik richting Bamako om deel te nemen aan de jaarlijkse christelijke vrouwenconferentie. Ik ben heel benieuwd tot welke inzichten we tijdens deze dagen mogen komen.

Het is de eerste keer dat ik weer naar Bamako ga, na mijn overval van enkele weken geleden. Mijn oog is nog niet wat het geweest is, eveneens mijn gevoelens van veiligheid. Het is dan ook goed om dit keer met een hele groep vrouwen te gaan. Om wellicht ook voor eens en altijd met deze nare herinnering af te rekenen:

I can reminisce about the already / I can worry and fret about the not yet / But when it all comes down I know it really / Really all comes down to the right now / So right now… I’m living the next 5 minutes / Like these are my last 5 minutes / Cause I know the next 5 minutes / May be all I have / And after the next 5 minutes / Turn into the last 5 minutes / I’m taking the next 5 minutes / And starting all over again…
[Steven Curtis Chapman / Ps 118:24; Eph. 5: 15, 16]