skip to Main Content
On Guard

Opladen voor vertrek

Onverwachts krijg ik een ritje richting de Spaanse Sierras aangeboden. Alles wat ik hoef te doen is mijn weekendtas klaarmaken en plaatsnemen in een auto die richting Spanje gaat. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Met het batterij- en container werk dat zoveel langer duurt, klinkt dit als een bijzondere uitnodiging. Een tijdje in de bergen, de stilte als katalysator om nog even op te laden. Een mooie gelegenheid om God te ontmoeten.

Met een tas vol gadgets en een grote zak pepernoten onder mijn arm, laat Anco (hij is lief) me voor 10 dagen gaan. De groep mannen die al een tijdje bij ons ‘in de kost zijn’ – één op de bank, één in de caravan – zien me met lede ogen gaan. “Als we maar niet vermageren”, roept onze Afrikaanse stagiaire Tade me nog na … Zonder verder om te kijken, zet ik een stap richting een creatief avontuur.


MET FRISSE MOED
Mijn reisgezelschap zet er de vaart in, om de autorit van twee dagen niet onnodig lang te maken – ‘We stoppen alleen voor tanken en een bezoek aan de wc’ … Mijn gezicht klaart op wanneer ze op dag 2 toch de uitnodiging aannemen om in een Truckerscafé te lunchen. Een welkome onderbreking van de wat monotone autorit. Even uit de kleine ruimte, onder de mensen, cultuur opsnuiven.

Eenmaal aangekomen op bestemming, staat de wekelijkse bijbelstudie op het programma. Na deelname, rol ik uitgeput in bed. De volgende dag eerst maar eens een lijstje maken – ik kom tenslotte niet alleen voor mijn rust, grap ik tegen mezelf. Op Palomera is men alles gereed aan het maken voor een overwintering in Nederland. Het is ook al best fris – voor Spaanse begrippen. Zal ik voldoende laagjes kleding in mijn koffer hebben gedaan?

Cultuur snuiven in Truckerscafé

PRIVE PILOTENSCHOOL
De cadeautas bevat onder andere een mini drone – de drie meiden van mijn zus willen allemaal graag leren vliegen. Bij ons thuis is Anco mijn vaste piloot en bedenk ik de beelden. Geen garantie dus voor mooie beelden van mijn hand 😊 Mijn omgeving heeft er vertrouwen in en de oefenuren worden spontaan omgedoopt tot een pilotenschool.

Bij onze eerste testvlucht vliegt de drone achteruit de hoge bomen in. Oeps! ‘Ik wist niet dat hij zo snel vloog’ …, roept mijn eerste piloot verontschuldigend. Het zet ons direct op scherp. Goed om te weten dat deze mini drone (van slechts 249 gram) niet van zich laat horen wanneer je te dichtbij objecten komt. Ik spreek mijn piloot, maar ook vooral mezelf moed in: “Elke goede drone piloot crasht weleens – risico’s nemen levert vaak mooie beelden op …

Nadat we de komende dagen nog tegen een muur vliegen en verstrikt raken in een boom, wordt ons motto gekscherend: ‘één dag niet gecrashed, is een dag niet geleefd’ 🙂 … Maar prachtige beelden maken we, vooral van de paarden die volop in galop het beeld in rennen, met de indrukwekkende ruïnes als achtergrond palette. En de drie meiden tonen zich stuk voor stuk gemotiveerde leerlingen, met ieder hun eigen stijl. De beelden zullen gebruikt worden in een korte PROMO voor de ECO camping die anno 2023 haar deuren hoopt te openen. Houdt YadaStudies in de gaten …

Paardendans


OPGELADEN TERUG
Het geeft een heel nieuwe ervaring, dat er geen andere mensen dan het gezin op het terrein zijn. Omgeven door schoonheid en stilte, komt een mens tot rust. De meest ruime kampeerdouche bestempel ik tot mijn privé domein. De zon verwarmt overdag de betonnen vloer – wat het later op de dag bijzonder aangenaam douchen maakt.

De creatieve week is om voor ik er erg in heb. Na een nachtelijke terugreis word ik bij aankomst door twee blije mannen opgewacht. De thuiskomst is hartelijk en het valt me op dat ‘de mannen’ zelfstandiger zijn geworden. Een onderlinge routine is in gang gezet. Dat is lekker thuis komen.

BIJNA KLAAR VOOR VERTREK
Er is tevens veel vooruitgang geboekt rond de containers en batterijen. Nu nog de laatste loodjes en dan terug naar Afrika. Collega’s en onze hond zitten met smart op ons te wachten. Ook Tade’s tijd zit erop. Hij is klaar om de Nederlandse kou voor de Afrikaanse warmte in te ruilen. Een afsluiting van een waardevolle tijd.

Inmiddels ben ik (Ewien) weer op Afrikaanse bodem en wacht Anco goedkeuring van de laatste container af. Bij aankomst op het vliegveld kreeg ik een thumbs up van de douane, zodra hij mijn Nederlandse paspoort opende. Het WK voetbal opent soms letterlijk deuren. Met de taxi vast komen te zitten in het mulle zand, voelt als een welkom thuis. We zien uit naar nieuwe uitdagingen en door God georkestreerde ontmoetingen.

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top