Komt een metselaar aangelopen

De afgelopen week was een prachtig voorbeeld van het leven in een Afrikaanse gemeenschap. Waar ik soms wel eens mopper op de vele mensen die je aanklampen op straat, zag ik hier afgelopen week de mooie kant van. Laat ik bij het begin beginnen…

Afgelopen zaterdag zijn we met ons project ‘garage’ van start gegaan, omdat we het zat waren dat er iedere keer in onze auto wordt ingebroken. Je kunt in Senegal helaas niet meer – zonder problemen – je auto ’s nachts buiten laten staan.

Auto diefstal is een algemeen bekend probleem, waarbij vermoedelijk straatkinderen ’s nachts de auto’s binnen gluren om te zien of er iets waardevols binnen ligt. Indien dit het geval is, tikken ze je ruitje in om dit er uit te halen. Of iets het waard is, kan overigens variëren van een auto radio, zonnebril, cola flesjes tot een pakje TicTac.

Nadat bij de buren zelfs de accu uit de auto was gehaald, vonden we het welletjes. Sindsdien hebben we onze auto ’s nachts bij collega’s binnen geparkeerd, maar dat is ook niet praktisch. Vandaar het plan om een eenvoudige garage te bouwen …

Afgelopen zaterdag gingen we vol goede moed van start met het schoonmaken van een stuk terrein. Eenmaal aan het werk, kwamen er al gauw meerdere kinderen kijken en sommigen vroegen ons of ze ook een handje mochten helpen. Wat ons betreft geen probleem.

Nog geen 15 minuten later, loopt er een jonge man voorbij. Hij blijft even stilstaan om te kijken wat we aan het doen zijn en vraagt of we hem niet van werk kunnen voorzien. Zo gezegd, zo gedaan. Hij doet overtollige kledingstukken uit en gaat aan de slag. Ondertussen ontstaat er al een aardige groep, die de wind en het rondwaaiende zand trotseren.

Weer een tijdje verder, past een man zijn tempo aan en roept uit het niets of we ‘geen metselaar’ nodig hebben. “Zeker”, antwoorden we, en geven hem een stuk papier en pen om een prijsopgave te maken voor onze garage in aanbouw.

Nadat hij zijn prijsopgave heeft gepresenteerd, en Anco een second opinion aan onze collega heeft gevraagd, gaan we met de metselaar in zee. Wanneer hij kan beginnen? Vandaag nog als het moet. En zo zitten Anco en hij nog geen uur later samen in de auto om de benodigde materialen te gaan kopen. Ik en de jongeman blijven achter om het opruimwerk te doen.

Inmiddels zijn we zo’n vier dagen verder en vordert de garage gestaag (zie foto). Voor Senegalese begrippen doen we het ‘zeer goed’, omdat men het qua tijd en planning vaak niet zo nauw neemt. Vandaag verraste de metselaar ons met de vraag of we vonden dat het werk goed ging? (= een stukje zelfreflectie) En konden we hem bemoedigen door te zeggen dat we zeer tevreden zijn.

We zijn dan ook enorm dankbaar voor onze ‘bij elkaar geraapte’ groep. Het heeft iets bijzonders om vanuit het niets te komen tot waar we vandaag de dag nu zijn. Deze manier van werken kun je je in Nederland niet goed voorstellen, omdat de maatschappij daar nu eenmaal anders in elkaar steekt.

Mocht u/jij een financiële bijdrage aan dit ‘spontane project’ willen leveren, dan is dat zeer welkom. Bouwen in Senegal is niet goedkoop. Neem dan even via e-mail contact met ons op voor verdere details. Bij voorbaat hartelijk dank!