Kerst(onder)goed

Rondlopend in Madagascar troffen we bovenstaand straatbeeld aan. Als fotograaf was mijn interesse direct gewekt, al is het ter plaatse moeilijk om onder woorden te brengen waarom. Wat trok me zo aan in dit toch wat bizarre straatbeeld?

Het moet wat gek op de lokale mensen zijn overgekomen, toen ik met camera in de aanslag de drukke straat overstak. Wat is er nu zo bijzonder aan het uitgestalde ondergoed zag je menigeen denken. Toch kon ik niet gewoon doorlopen en het beeld laten voor wat het was.

Het is vrij normaal om in Afrika spullen, dus ook ondergoed, op straat te verkopen. Hier werd echter mijn aandacht getrokken naar de combinatie van kunst kerstbomen en een keur aan korsetten. Een verhaal – als beeldmaker zijn we verhalenvertellers – vormde zich in mijn hoofd.

Welke echtgenoot in Madagascar zal zijn vrouw zoiets cadeau doen voor de Kerst? Niet veel, mijmerde ik hardop, omdat Mada nu eenmaal bekend staat als één van de armste landen in de wereld (pure tegenstelling). Plus het feit dat de man zoiets niet openlijk op straat koopt. Luxe in een arm land.

Overigens zag ik ook een vrouw niet zomaar een setje uitkiezen. Wat automatisch uitmondde in de vraag wat de omlooptijd van deze collectie is? Je ziet het: wat er niet allemaal door je hoofd heen kan gaan bij het maken van één foto ;).

Welk verhaal wil ik dan uiteindelijk met deze foto overbrengen? “Dat de realiteit soms vreemder kan zijn dan fictie”. En dat er altijd verhalen voor het oprapen liggen. Zolang we onze ogen en harten hiervoor open stellen. En niet te haastig door het alledaagse leven willen gaan.

Binnenkort hoop ik over dit onderwerp een workshop ‘Documentaire fotografie´ in Senegal te geven. Om de participanten aan te sporen op zoek te gaan naar de beelden die voor het oprapen liggen op straat. Met diepe en (soms wat) minder diepe betekenis.