Dwars door het vuur

De laatste dagen Senegal zijn aangebroken. Dinsdagnacht vliegen we richting Parijs, om een paar dagen met een collega videographer nog wat werk te verzetten. Daarna in de auto van een vriend door naar Nederland. De laatste details worden langzaamaan duidelijk …

Zaterdagavond was een bijzondere, maar ook moeilijke avond. De meiden van onze ‘blanke Afriaanse familie’ speelden een rol in de musical “Fiddler on the roof” en we genoten met z’n allen van een spetterende voorstelling. Het zal voorlopig een laatste avond zijn met elkaar, omdat ze als gezin teruggaan naar Amerika.

Extra moeilijk dit keer, omdat we niet weten wanneer we hen weer zullen zien. We voelden ons helemaal opgenomen in hun gezin en ervoeren steun wanneer we dat nodig hadden … In zulke situaties is het altijd een geruststelling te weten dat God ‘in dit alles is’ en dat Hij goed is. Er zitten geen duistere kanten aan zijn karakter. We mogen er dan ook op vertrouwen dat Hij het beste met ons voor heeft.

Die hand van God was – nu alweer tien dagen geleden – duidelijk zichtbaar toen er een grote brand op de agrarische school Beersheba ontstond. Op een erg warme dag, met veel wind, bezorgde een las-vonk Anco de schrik van zijn leven.

Net toen Anco bedacht dat hij niet alleen bij de watertoren aan het werk zou moeten zijn, kwam een collega ‘spontaan’ een kijkje nemen. Tijdens het lassen dwarrelde een vonkje naar beneden, midden op het kurkdroge gras. Wat begon als een onschuldig, plaatselijk brandje, mondde al gauw uit – aangejakkerd door de wind – tot een vuurvretende bal. Op het moment dat Anco me opbelde, vreesde hij dat heel Beersheba (100 hectare) hieraan ten onder zou gaan.

Op dat moment raakte iedereen ervan doordrongen dat alleen Gods hand Beersheba kon redden, de situatie was oncontroleerbaar. Velen baden dan ook voor een wonder: het stil leggen of verandering van de wind. Collega’s ter plaatse gingen de situatie letterlijk met t-shirts en water te lijf, maar het vuur en de wind waren hen te snel af. Er brak enige paniek uit dat het vuur ook de koeienstallen en gebouwen zou bereiken.

Een haag van mensen had zich inmiddels opgeworpen om de omgeving rondom de stallen en gebouwen nat te maken, met het oog op het voortrazende vuur. Zover kwam het gelukkig niet, omdat de wind – als door een onzichtbare hand – van richting veranderde. Weg van alle kostbare schatten, het lege, open veld in. Tegen de tijd dat de brandweer arriveerde, was het grootste gevaar geweken. De watertoren vormde een goede uitkijkpost om de laatste brandjes te traceren.

De paden van vernietiging, in de vorm van zwartgeblakerde velden, zijn nog duidelijk zichtbaar. Maar daar doorheen loopt een spoor van Hoop: (jonge) bomen die onaangetast zijn en versgehakte houtstapels waar het vuur simpelweg overheen is geraasd. De tegenstander was uit op vernietiging door vuur, maar God keerde de situatie letterlijk ten goede.

Deze ervaring heeft ons allen – collega’s en omwoners – dichterbij elkaar gebracht. Men heeft duidelijk de Hand van bescherming over Beersheba gezien. Uiteindelijk zijn mens, dier en gebouw ongeschonden uit de strijd gekomen en dat door … een plotselinge verandering van de wind! Wederom een bemoediging dat God onze gebeden maar al te graag tegemoet komt! En wèl op heel specifieke wijze …