skip to Main Content
Groots Dromen

Dromen met God

Van jongs af aan leren wij – als het goed is – te dromen. De toekomst ziet er rooskleurig uit en de mogelijkheden lijken oneindig. Helaas gaat dit gedachtengoed vaak niet in West-Afrika op. Al jong leert men hier te over-leven en zijn/haar dromen te laten voor wat ze zijn. Als je al hebt leren dromen.

Heel vaak krijgen we als standaard antwoord op de dromen-vraag dat men geen (niet genoeg) geld heeft om deze te realiseren. Creativiteit wordt beperkt tot het wel of niet hebben van budget. Zonder daarbij verschillende mogelijkheden te onderzoeken en God te betrekken in de verlangens van hun hart. Door onze vrienden te prikkelen proberen we hen anders (outside the box) te laten denken. Gewoon omdat het kan 🙂

Het doet me dan ook goed om dit jaar te zien hoe verschillende vrienden een sprong in het diepe wagen, door hun dromen om te zetten tot realiteit. Een vriendin is een winkeltje aan huis begonnen, omdat God haar heel duidelijk maakte wat de oplossing zou zijn voor haar financiele zorgen. Tijdens stille tijd wees Hij letterlijk de plek voor haar winkeltje aan, al duurde het even voor zij en God op één lijn zaten 🙂

Eén jonge vriendin, waar we al jaren mee mogen optrekken, zet hoog in. Al heeft ze thuis nooit leren dromen, is ze nu bezig met een inhaalslag. Gods verandering in haar is zo zichtbaar – ze heeft momenteel een aanstekelijke lach – dat mensen om haar heen zich afvragen wat er gebeurd is. Ze wil nu onderzoeken of haar verlangen om onder kinderen met een oorlogsverleden te werken, werkelijkheid kan worden. Zij gelooft er in en wij met haar. Als God je op een plek wil hebben, zal Hij de deuren openhouden ~ als een gentle man.

In een gesprek op de markt vertelt ze me dat Hij haar heel duidelijk heeft laten zien dat haar moeilijke verleden tot Zijn eer mag worden ingezet. Dat bepaalde dingen niet zonder zijn medeweten plaatsvonden en ter vorming waren voor later. Verschillende bijbelverhalen zijn het afgelopen jaar echt tot haar gaan spreken, omdat een diepere laag aan haar bekend is gemaakt. Superbemoedigend om hier getuige van te mogen zijn!

Van de week mocht ik even met haar optrekken om foto’s te maken van haar werk op de crêche. Het verbaast me hoe rustig alle verantwoordelijken blijven met het soms oorverdovende geluid van een grote groep luidruchtige kinderen. Er wordt wat afgehuild, omdat het pas de tweede week ‘school’ is voor velen en het overgrote deel liever bij mama is …

Een meisje raakt m’n arm aan en later mijn haar terwijl ik wacht op het geschikte fotomoment. Ze krijgen nu eenmaal niet vaak een blanke vrouw met fotocamera om haar hals op bezoek 🙂 Het is een hele uitdaging om het klasseleven van de allerkleinsten goed vast te leggen. Men is continue in beweging en er loopt altijd wel iemand door het beeld. Ik besluit om dezelfde houding als de verantwoordelijken aan te nemen: gewoon blijven lachen en blijven proberen.

Een vrolijk hart is (nu eenmaal) een goed medicijn”, aldus Spreuken 17:22 … Op die manier komen we er wel …

Dit bericht heeft 0 reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top