De eerste stappen

Ja hoor, afgelopen week gebeurde het … Mijn eerste stapjes, met behulp van krukken. Bijzonder overigens hoe slap (lees: dun) je been wordt, als je ‘m een tijd niet kunt gebruiken. Spieren verdwijnen als sneeuw voor de zon en alleen vet blijft over. Die eerste stappen smaken naar meer, zowel letterlijk als figuurlijk.

Onze eerste stappen binnen het netwerken zijn weer gezet. Afgelopen week genoten we van een paar dagen München, waar de jaarlijkse ‘Internationale solar beurs’ weer plaatshad. Mooi om te zien hoe Anco zich tijdens zo’n beurs als een vis in het water beweegt en hij geniet van de technisch inhoudelijke contacten.

Bijzonder ook altijd om Zijn hand te zien in ontmoetingen, waarbij bedrijven echt hun nek willen uitsteken voor Afrika! Ook bezochten we dit jaar een 100% ‘Africa energy’ stand (zie foto). Het probleem genoemd op de foto is ons helaas erg bekend!

Naast de beurs mochten we weer genieten van het gastgezin waar we vorig jaar ook een slaapplek kregen. Ewien werd door de gastvrouwe Jane weer een middagje meegenomen naar het museum, met rolstoel en al. En gastheer Dennis kon zijn geluk niet op met de verschillende vla-en die we voor hem uit Nederland hadden meegenomen.

Na afloop van de beurs, trokken Anco en ik er nog even samen op uit. In een mega groot park, midden in München, mochten we heerlijk tot rust komen en genieten van mens en natuur. Een goede opkikker voor we weer aan de ruim acht uur durende terugreis begonnen.

Bij aankomst in Zuidland, sprong Joel (onze Malinese vriend op stage in Zuidland) op toen hij ons aan zag komen. Hij had ons al op vrijdag verwacht en grapte dat hij bang was dat we in Duitsland zouden blijven. Sja, Afrikanen en alleen wonen gaat niet zo goed samen 🙂

Ook de eerste stappen richting het vullen van een nieuwe container voor Mali zijn gezet. Anco heeft een container via een veilig op de kop kunnen tikken en heeft deze – samen met Joel – vandaag ‘mee opgehaald’. Nu nog wachten op groen licht voor Oliver om deze in juli mee te helpen vullen.

Naast vele project spullen willen we ook weer graag muziekinstrumenten meenemen, die een tweede leven in Mali mogen dienen. Alles is welkom van piano tot gitaren, van microfoons tot geluidsinstallaties, wanneer het bruikbaar is.

Maandagavond werden weer de eerste contacten binnen het dorp gelegd. Ewien kon maandagavond weer op krukken naar de tweewekelijkse fotoclub, gelijk ook de laatste avond van het seizoen. Altijd weer een mooi moment, om regelmatig terug te keren op een plek waar mensen je direct weer in de groep opnemen, ongeacht je lange afwezigheid.

Blijft toch wel apart, zo’n versnipperd, nomadisch leven. Al lijkt het overschakelen steeds sneller te gaan. Wellicht bedrog, omdat we nu een stukje Mali naar Nederland hebben meegenomen 🙂 Geniet van de mooie dingen deze week!