Daar gaan we weer …

De tijd van afscheid nemen is weer aangebroken. En ik moet zeggen: het went eigenlijk nooit echt. Dit keer zijn we her en der geweest, waardoor het lijkt alsof we nauwelijks in Nederland zijn geweest. De gevulde container is in ieder geval al veilig aan de andere kant, nu wij nog 🙂

Zo’n laatste tijd is altijd hectisch, enige onrust slaat dan toch weer toe. Hoe ik mezelf ook toespreek dat stress-en nergens voor nodig is, en ook nergens toe leidt! Als klap op de vuurpijl is Anco ook nog de afgelopen 10 dagen naar Angola afgereisd. Om daar twee scholen te helpen bij het opzetten van hun eigen zonne energie systeem.

Voor hem een interessante klus, in een voor hem nieuw land. Toch vertelde hij dat het allemaal niet vanzelf ging. Inkopen doen was een lastige klus, waar veel tijd in ging zitten en geen garantie gaf dat je dan alle benodigde materialen in handen had.

Ook de werk ethiek van daar en hier kan nog wel eens verschillen. Waar wij nieuwe dingen vaak ‘vol moed’ aanpakken, gaat de gemiddelde Afrikaan zo’n uitdaging uit de weg. Liever niet aanraken dan (grote) fouten maken. ‘Al doende leert men’, is een concept wat de scholen hun leerlingen niet onderwijzen.

De Senegalese overheid heeft in de afgelopen maanden besloten de visumplicht in te voeren voor landen waar Senegalezen ook een visum nodig hebben. Helaas valt Nederland daar ook onder, en moeten we alsnog op visum jacht in Brussel. En het was juist zo prettig voor vele Europeanen om op vakantie naar Senegal te gaan, juist omdat je zo makkelijk binnen kon komen.

We mogen uitzien naar een drukke eerste tijd, waarin we een beetje overal en nergens zullen zijn. Er ligt radiowerk in Burkina, video- en overleg dagen in Mali, een conferentie in Spanje en uiteraard het (video) werk in Senegal op o.a. Beer-Sheba en met de Senegalese zanger Cissa e.a. Er zijn ook plannen om twee auto’s van Nederland naar Mali / Senegal te rijden, maar daarover later meer.

Toch mag ik in alle hectiek rust vinden in de gedachte dat God met ons meereist, waar we ook naar toe gaan. Dat het vaak niet om het werk gaat dat we doen, maar de contacten die we leggen en onderhouden. Al is het in het geval van Angola natuurlijk wel prettig als het syteem ook daadwerkelijk gaat draaien, voordat Anco weer voet op Nederlandse bodem zet 🙂

Het was ons een waar genoegen om velen van jullie weer te mogen ontmoeten. We mogen weer opgebouwd op pad gaan, wetende dat Gods werk in Mali / Senegal door velen van jullie gedragen wordt. Vanaf deze plek – achter mijn pc, uitkijkend over de Zuidlandse velden 🙂 – wens ik een ieder dan ook alle goeds toe. Opdat dromen werkelijkheid mogen worden, vergezeld van Gods vrede.