Christus centraal

We zijn wederom op Europese bodem geland, en wel Spanje. Het is bijzonder hoe je zodra je voet ‘op eigen bodem’ zet, je je toch een beetje meer thuis voelt. Vooral omdat het vertrouwd(er) aanvoelt en je weet hoe de dingen in elkaar steken.

Het is ook altijd weer een sensatie om in een nog onbekende stad rond te mogen lopen. Dit keer Madrid. Zoveel nieuwe gezichten, verschillende mensen, fotogenieke voorwerpen. We komen ogen, oren en tijd tekort.

Zaterdagavond gratis naar het museum geweest, omdat één van onze jonge reisgenoten al gaat glunderen als ze aan kunst denkt :). We bleken niet de enigen te zijn die wel een avondje kunst wilde meepikken, we stonden letterlijk 20 minuten kleumend in de rij. Want warm zijn de avonden in Madrid momenteel niet, het is slechts 8 graden.

Onze aandacht was allereerst gericht op de meesterstukken van het museum, zoals Rembrandt’s Judith at the banquet of Holofernes en Velázquez’ Las Meninas (zie foto). Tot dit alles wegviel tegen het aantal schilderijen waarop de geboorte,de getuigenis en het lijden van Christus centraal stond. Bijzonder om omringt te worden door zoveel Kunst dat naar de bijbel verwijst.

Al schrijvend gaan mijn gedachten naar de mens, als Kroon op de schepping. Dat maakt ons allen ook Kunstwerken van God, met een hoofdletter K 🙂

Toch mooi om je liefde voor God om te mogen zetten in je dagelijks werk, je dagelijkse schilder-uren. Sommige stukken ontnamen je als het ware de adem, kwamen recht vanuit de maker’s hart. Terwijl anderen met soortgelijk thema je hart niet sneller lieten kloppen. Maar goed, dat hing wellicht ook vaak samen met de kunststijl van een bepaalde tijd.

Meer en meer sta ik er bewust bij stil hoe bevoorrecht Anco en ik zijn om voor God te mogen werken. Om de door Hem gegeven talenten in te mogen zetten binnen de (Afrikaanse) samenleving. Geen dag is hetzelfde en geen moment onvoorzien. Zelfs niet zo’n random bezoek aan het museum 🙂

De reden dat we overigens in Spanje zijn, is onze deelname aan een groot ‘All Africa forum’ van CAMA International volgende week. In aanloop daarnaartoe zijn we door goede vrienden uitgenodigd om een paar dagen in Madrid met hen door te brengen. Bijzonder om bij elkaar te zijn en onderdeel uit te mogen maken van hen als familie.

De tijd richting conferentie gaat soms gepaard met gemixte gevoelens. Ik ben nu eenmaal nooit echt van de grote groepen geweest. En hier komen maar liefst 300+ zendingswerkers op af, die zich allemaal op één locatie rondbewegen.

Als ik dat allemaal even naar de achtergrond parkeer, kan ik me richten op de dingen die God voor ons in petto heeft. En mag ik me concentreren op een week waarin we opnieuw geïnspireerd mogen worden met woorden, getuigenissen van de dingen die God in mensenlevens doet, iedere dag weer. Wees gezegend!