We kregen 10 minuten om onze nieuwe gemeente (EGHW Oud-Beijerland) ‘kennis te laten maken’ met Gods werk in West-Afrika. Best spannend om op een groot podium voor 750 man in de schijnwerpers te worden gezet. Daar zou je spontaan je tekst door vergeten. Tien minuten lijkt heel wat, maar zodra de Afrika verhalendoos opengaat, lijken de minuten nog sneller voorbij te tikken.
In de afgelopen 20 jaar hebben we God aan het werk gezien, vaak in de meest onmogelijke situaties of plaatsen. Gelukkig is tijd voor Afrikanen elastisch, waardoor er meer minuten passen in de afgepaste tien. En probeer Anco maar eens te stoppen, wanneer hij eenmaal op gang is :).
Dit korte optreden, zoals we het gekscherend noemen, gaf het werk dat we mogen doen meer bekendheid binnen de EGHW. Het resulteerde in mooie en onverwachte ontmoetingen met mensen die een handje willen helpen. Ook weet de gemeente nu beter wat we in Afrika en Nederland mogen doen en hoe we elkaar hierin tot zegen kunnen zijn. ’ … Lees verder in de Blog ‘Schakelen tussen twee werelden‘
Na de brand in de zomer boden diverse mensen hulp aan op de boerderij. De extra hoofden en handen bij de wederopbouw van de batterij/werkhoek en andere werkzaamheden waren meer dan welkom. Het heeft ons bemoedigd dat mensen hun verschillende gaven en talenten kwamen aanbieden voor lopende projecten. Talenten als organisator, lasser of automonteur (zie foto) die ingezet worden voor de Koning.
Ook heeft een kleine groep technische mannen de handen ineengeslagen onder de naam Batterij Broeders, metals doel om een betaalbare en vooral minder vlambare batterij te ontwikkelen voor diverse zendingsprojecten. Door de brand in juli valt een grote categorie goedkopere, maar brandgevaarlijke autobatterijen af.
Binnen de EGHW zal er in januari ook geflyerd worden om mensen te werven voor een Helpende Handen groep. Doel: tijdens onze afwezigheid klussen oppakken door bijvoorbeeld diverse materialen te verzamelen en klaar te maken. Allemaal hoopvolle dingen die ontstaan zijn na een verwoestende gebeurtenis.
VOOR ONS BEZOEK UIT
Zodra de laatste hulpcontainer begin december weer op de vrachtwagen was gehesen, gingen ook wij weer snel op pad. Om zo enkele dagen voor ons Nederlands bezoek weer voet op Afrikaanse bodem te zetten. Hond Ruff was uitzinnig van vreugde toen ze ons hoorde aankomen. We waren dit keer onverwacht lang weggebleven.
Het is altijd weer even schakelen tussen twee werelden. Al helpen de aangenamere temperaturen en het weerzien met Afrikaanse vrienden bij het acclimatiseren.
TUIN ALS KERK
Naast werk gerelateerde bezoeken, nemen we ons Nederlands bezoek (Peter en zoon Matthias) ook graag mee naar een dienst in het dorp van vriend en dominee Ernest. Een plek waar het dorpsleven en ‘organisch christen-zijn’ op bijzonder wijze samenkomt. Ernest spreekt goed Engels en heeft altijd nieuwe verhalen over hoe God mensenlevens verandert.
Rondom een heerlijke schaal met eten worden ook ideeën voor toekomstige energie uitbreiding uitgedacht. De groei in de bloeiende gemeenschapstuin geeft uiting van Gods krachtige werk in deze streek.
Enkele dagen na ons bezoek, rolt er een berichtje binnen via de telefoon. Ernest stuurt enkele foto’s waarop zand-cement stenen te zien zijn. De stenen zijn eigenhandig gemaakt om de bestaande batterij/inverter ruimte klaar te maken voor een uitbreiding van het energiesysteem. Zo heeft een bezoek direct praktisch resultaat.
GOEDE BUUR
Naast ons Nederlandse vrienden, zijn ook onze Canadese (oud) onderburen voor zes weken terug in Senegal. Als buren hebben we met elkaar bijzondere tijden meegemaakt in Senegal. Ook vonden we in onderbuurman Joell altijd een trouwe collega en steun op de agrarische bijbelschool Beersheba.
Het is altijd weer een voorrecht om vrienden een kijkje te mogen geven in ons leven in Afrika. Het werk gaat dan nog meer leven dan via de nieuwsbrieven. We proberen ook altijd tijd vrij te maken voor leuke activiteiten op maat. Zo wilde onze jongste gast graag een stukje door het diepe zand crossen. Nou, zand hebben we hier in overvloed 🙂
VOORUITBLIK
Nadat ons bezoek weer op de taxi richting het vliegveld vertrok, werd het tijd om onze projectreizen voor de komende maanden te plannen. Anco hoopt naar Congo & Guinee te gaan, terwijl Ewien net een ticket naar Uganda heeft geboekt voor een filmreis.
Zo aan het begin van een nieuw jaar blikken we terug op een uitdagend, maar bijzonder 2024. Een jaar waarin we veel dingen hebben mogen leren en nieuwe mensen hebben mogen leren kennen. Een jaar waarin we ook aangemoedigd werden om bepaalde werkzaamheden anders en beter te structuren. Om zo beter het werk te kunnen doen dat God voor ons bestemd heeft.
We danken een ieder van jullie voor jullie liefde, bemoedigingen en (praktische) ondersteuning in 2024. We zien uit naar het jaar dat voor ons ligt en op welke wijze we mogen worden ingezet binnen Gods Koninkrijk. Door de dingen die we doen, maar vooral ook in wie we mogen zijn in Jezus.
“De vrucht van de Geest is echter: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, zelfbeheersing.” (Galaten 5:22)
SNIKHEET! – Peter Ribbers
Dat was het antwoord van mijn zoon toen ik hem vroeg hoe hij de eerste dagen in Senegal vond. Daarna kwamen nog andere omschrijvingen, maar in het begin was het voor ons lastig om woorden te geven aan hoe het nu precies is in het land waar Anco en Ewien al zolang doorbrengen. Iemand uit Nederland vroeg mij: “Is het mooi daar?” Euh, bijzonder is eigenlijk een beter woord. Want bijzonder is het, om te zien hoe christenen in Senegal bouwen aan Gods Kerk en het land proberen verder te helpen.
En als je Anco en Ewien bezoekt dan zit je niet stil. We hebben meegeholpen met het leggen van zonnepanelen, auto’s repareren en een container klaarmaken voor omvormers en accupakketten. Een mede-zendeling zei als grap: “Je mag hier altijd komen uitrusten als je te moe wordt van het meehelpen.” Dat hebben we bij aankomst thuis maar gedaan.
We hebben lekker doorgewerkt, maar ook gezwommen in de zee, Dakar bezocht en veel maaltijden gedeeld met de lokale bevolking. Ongeveer 12 jaar geleden wilde ik al bij Anco en Ewien langs gaan in Mali, maar dat kon toen niet doorgaan omdat een burgeroorlog uitbrak.
Maar nu dus toch een bezoek met mijn zoon (17). Een hele ervaring, die ons beiden lang zal bijblijven. Bedankt Anco en Ewien voor jullie gastvrijheid! We hebben veel meer beeld bij wat jullie daar doen en bewondering gekregen voor jullie werk wat gedaan wordt onder (in ieder geval in onze ogen) lastige omstandigheden. En Senegal heeft een plekje in ons hart gekregen…