“De grondstewardess werpt nog eens een bedenkelijke blik op onze bagage en vraagt of er iemand is, aan wie we het TEVEEL aan kiloos mee kunnen geven? Dit keer zijn al onze koffers te zwaar en lijkt ook Ewiens handbagage niet door de beugel te kunnen.
Terwijl Anco rustig mee blijft denken met de stewardess, merkt Ewien op dat naast haar verschillende koffers open gaan, om het teveel aan spullen her te verdelen. Vaag hoort ze Anco zeggen dat eventueel haar bijbel wel uit de handbagage kan, niet wetende dat deze ook al in één van de koffers zit.
Na de opmerking over de bijbel kijkt de stewardess ons nog eens goed aan en merkt op dat een en ander dit keer wel mee kan. Opgelucht kijken we elkaar aan en bedenken later dat ons heel wat extra kiloos kwijt zijn gescholden. Een knipoog van boven, zo aan het begin van deze toch wel andere reis.” (Lees verder: Reis geplaveid met genade)
Tot op de dag voor vertrek, beschikten we nog niet over de juiste vliegpapieren. De Senegalese overheid heeft vastgesteld dat we, als niet-ingezetene, naast een negatieve PCR-test, ook een uitnodigingsbrief van de ontvangende partij én een instapcertificaat van de Senegalese ambassade moeten overhandigen.
Ook de rest van de reis en ontvangst kenmerkt zich door genade. Van de koffers vol met dure elektronica – die na uitleg toch gratis worden doorgelaten door de douane, tot onze onderbuurman die ons geduldig op het vliegveld staat op te wachten.
Eenmaal op Senegalese bodem, voelt alles weer vertrouwd. Warmte en vriendelijkheid vergezellen ons op ons pad. Toch valt het ons op dat ook hier de mondkapjes niet meer uit het straatbeeld zijn weg te denken. De cijfers lopen weer op, waardoor extra maatregelen zijn aangekondigd: o.a. stranden weer dicht, geen grote manifestaties en geen LIVE muziek.
We bidden u, jou vanuit Senegal Gods nabijheid toe – opdat we in deze tijd Zijn nabijheid en leiding blijven ervaren en een licht mogen zijn.¨Hij is het Licht dat schijnt in het donker | En het Licht heeft het gewonnen van het donker!” (Johannes 1:5 LIFEPRINTS.NL)
We waren van plan om ‘vrij spoedig’ na aankomst in Senegal naar buurland ML af te reizen, maar de landsgrenzen lijken nog officieel dicht. Er rijden wel Senegalese bussen vol passagiers richting de grenspost, die dan vervolgens lopend de brug (lees: grens) passeren. Om met een Malinese bus de rest van de reis af te leggen.
Om goed werk af te kunnen leveren, is goed gereedschap (waaronder een auto) noodzakelijk. Vliegen is daarom niet verkieslijk. Naast een prijzig ticket, zouden we bovendien weer een nieuwe PCR test moeten doen en ook weer nieuwe papieren moeten aanvragen voor zowel de heen- als terugreis.
De beslissing om onze reis tot januari uit te stellen en nu aan de slag te gaan in Senegal, geeft rust. De decembermaand kunnen we goed inzetten om ons apparatement weer ‘op orde’ te maken, achterstallige administratie te doen en nieuwe klussen op te pakken.
De laatste maanden in Nederland zijn we veel tijd bezig geweest met het vullen en reisklaar maken van twee hulpcontainers. Elke hulpcontainer wordt met grote zorgvuldigheid gevuld, waarbij elk item een goed doel dient. Ook moet de inhoud uiteindelijk weer de hoge vervoers- en douane bij elkaar brengen.
Om beide containers toch weer op pad te kunnen sturen voor vertrek, hebben we op het laatste moment extra investeringen in o.a. extra zonnepanelen en batterijen gedaan. Om zo potentieel toekomstige projecten (zoals bijbelscholen, radiostations en klinieken) van duurzame energie te kunnen voorzien.