Durf jij uit de boot te stappen?

Van het weekend bezochten we een voor ons nieuwe kerk/gemeente, tijdens een heerlijk weekendje weg. De laatste weken waren we veel op pad en kozen we ervoor om, eenmaal aangekomen in Nederland, even bij te tanken in de Drenthse natuur. Heerlijk genieten, ondanks de ijzige kou!

De geboorte van Jezus werd zondagochtend in een ander daglicht gezet. Een hevige confrontatie tussen het rijk der duisternis en Licht wordt in de ogen van de spreker gebagatalliseerd tot het lieflijk beeld van een kindje in een kribbe, omgeven door dieren in een warme stal. Het feit dat Maria, als jong ongehuwd meisje, ‘volmondig Ja’ zei op een nogal ongewoon Hemels verzoek, was nogal wat. Zonder precies te beseffen wat deze zwangerschap haar zou brengen, vertrouwde ze erop dat God een uitkomst zou bieden.

Tijdens de preek dwalen mijn gedachten af naar een boek dat ik recent heb gelezen, waarin lezers uitgedaagd worden om uit de boot te stappen. Mocht je over water willen lopen, groeien in je geloof, Gods stem meer willen verstaan, dan zul je – net als Petrus – zo nu en dan een je been over boord durven steken.*

Als iemand dit deed, dan Maria wat mij betreft wel. Haar instemming Jezus op de wereld te brengen, zette haar hele leven op de kop, inclusief haar toekomst (aanstaande huwelijk) en positie in de maatschappij.

Deze strijd tussen Licht en duisternis woedt, openlijk of in het geniep, nog steeds voort in de hedendaagse maatschappij. Door de acceptatie van Marabouts – geestelijke leiders – en hun vaak duistere praktijken wordt dit in landen als Senegal pijnlijk zichtbaar.

Van het weekend nog ontmoetten we een jonge Afrikaanse vrouw, die me een deel van haar levensverhaal toevertrouwde. Een verhaal vol afwijzing, genitiale verminking en misbruik. Het raakt me diep te horen en te zien hoeveel kwaad er in de mensheid schuilt en hoe vaak vrouwen en kinderen hiervan het slachtoffer worden. Toch vertolkt zij ook het beeld van kracht, doorzettingsvermogen en Hoop. Zij koos ervoor de strijd samen met God aan te gaan. Niet lijdzaam alles te ondergaan, maar haar familie uit een voor hen benarde situatie te bevrijden. Zelfs als vluchten daarbij de enige optie was.

Die verhalen fascineren me, en ik ervaar het als onderdeel van mijn roeping om deze hoopvolle getuigenissen in beelden om te zetten. Om zo mensen eraan te herinneren dat God altijd bij je is, wat er ook gebeurd. Hij zal je geen moment uit het oog verliezen. Geen gemakkelijke boodschap, in een wereld vol leed, gebrokenheid en onderlinge haat.

Neem nou Ebola, een vernietigend virus. Berichten rollen mijn inbox binnen dat collega’s de handen ineen slaan om de dorpen in de te gaan en met toneelstukken / drama de mensen voor te lichten. Of we deze belangrijke info ook kunnen verwerken tot korte video’s die dan weer per telefoon (Bluetooth) gedeeld kunnen worden? Jazeker! Het stemt me dankbaar te zien dat ook hier Creativiteit de overhand neemt en de liefde voor de naaste de angst voor Ebola overwint. Er komen al van allerlei ideeën bovendrijven om een en ander goed te filmen wanneer ik weer in Mali ben. Al hoop ik van harte dat tegen die tijd deze nachtmerrie reeds ten einde is gekomen!

* Ook – of misschien wel juist – binnen ons beroep heb je de keuze wel of niet uit de boot te stappen, de dingen anders te zien en te doen. Bij het kijken van de film ‘Holy Ghost‘ werd ik geprikkeld door de vraag of de Heilige Geest de volledige regie van een film op zich kan nemen? Intrigerende vraag zo aan het einde van het jaar 🙂