IK BEN zal er zijn!

Bijzonder hoe er soms Overdenkingen je kant op komen voorzien van een heel persoonlijke boodschap, direct van toepassing op je eigen situatie. Zo ook deze week … rake woorden, op het juiste moment. Ik voelde me een beetje als Mozes in de woestijn, die geprept werd voor een taak, waarvoor ik mezelf niet geschikt acht.

Een video reis met onbekende mensen, onbekend geleend apparatuur, onbekende elementen … één waar ik ‘alleen’ (Anco zal dit keer in Nederland blijven) op pad zal gaan om nieuwe dingen te ondernemen. Het stappen uit de bekende comfortzone, waarover ik in de vorige blog schreef. Wie A zegt, moet tenslotte ook B zeggen 🙂

De overdenking deze week ging over hoe God Mozes, ten tijde van een persoonlijke crisis, hem eraan herinnert wie Hij is. Hij gaat niet zozeer in op Mozes gevoelens, maar richt zijn aandacht op wie God voor Mozes was en wil zijn. Iemand om op te bouwen, met alle surplus om een taak tot meer dan een goed einde te volbrengen.

Niets onbekends hier, wel weer een bevestiging in Vertrouwen. In Gods hart en in Zijn leiding. Ineens was de druk om te presteren weg en ook de (te) hoge verwachtingen die ik mezelf dreig op te leggen. Het beeld van God die op een holletje achter me aan rent veranderde in een beeld waarin Hij de weg voorbereid en voor me vrij maakt. Ook als het gaat om zoiets als een videoreis 🙂

Zie ik nu helemaal niet meer tegen de komende reis op? Zeker wel, maar ik ben bepaalde zaken in een ander, beter perspectief gaan zetten. Het zal nog steeds aanpoten worden, maar ik sta er niet alleen voor. De onveranderbare ‘Ik ben’ zal er zijn, waar ik ook naar toe ga en wat ik ook zal doen. Dat verandert alles!