skip to Main Content
Bergen Verzetten

Bergen verzetten

Alweer ruim een week geleden mocht ik letterlijk bergen verzetten, in de Zwitserse Alpen. Naast het prachtige weer en bijzonder gezelschap, genoot ik met name van de schoonheid van het inmense berglandschap. Het lijkt altijd wel alsof je je in bergen automatisch dichterbij God voelt.

Vooraf aan de reis / retraite wisten mijn vriendin en ik niet echt wat ons te wachten stond. Niet even prettig als je graag goed voorbereid op pad gaat. Voor mij geen probleem, omdat we ons in Afrika meer dan ons lief is in ‘onbekende avonturen’ storten 🙂 Hoe eng kunnen bergen zijn?

Vrijdag vroeg met het vliegtuig richting Zwitserland, gevolgd door een treinreis langs o.a. het meer van Genéve. Toen we naast een oudere dame kwamen te zitten die ook naar Sierre / Montana op weg was, was de toon gezet. Het was heerlijk om weer een woordje Frans met haar te kunnen babbelen, iets waar ik vooraf niet bij stil had gestaan. Mijn dag kon niet meer stuk.

Na de veel te korte treinreis, wenkte zij ons haar te volgen naar de Funiculaire – soort kabeltreintje omhoog. Met krasse passen – en ze was toch al minstens halverwege de 70 – leidde ze ons door allerlei steegjes en straatjes. Eenmaal op weg naar boven deden je oren pijn van de hoogte, maar was het uitzicht een genot voor de ogen. Bij het wegrijden van de halte boven, werden we uitbundig door ‘onze nieuwe vriendin’ nagezwaaid. Laat het avontuur maar beginnen!

De eerste dagen waren de bergtochten goed te doen, al liep ik aardig wat blaren op. Mijn uitgezette voeten, die na al die jaren Afrika niet meer gewend zijn aan dichte schoenen, kwamen in het verweer. Schoeisel dat ‘net past’, is al snel te klein, met name aan de buitenzijden. Toch genoot ik, met voeten ingetape-d, enorm van de bergen, buitenlucht, rust en verandering van omgeving.

MYM groep

Halverwege het programma werd ons gevraagd onderweg twee stenen uit te zoeken. Eén, als symbool voor wat je achter wilt laten, om bij het Kruis op een berg achter te laten. En één, met teksten ter herinnering, om later thuis ergens op een zichtbare plek te leggen.

Op zondag ging het er wat steviger aan toe en deden we allerlei outdooractiviteiten. Hierbij merkte ik dat ik het toch wel erg warm kreeg toen ik een wiebelende houten brug over een luidruchtige waterval mocht oversteken. Ook bij het tokkelen checkte ik mijn materialen gemiddeld drie keer. Mijn gevoel van veiligheid zakte tot het nulpunt, evenals mijn Vertrouwen dat ik veilig de overkant zou halen.

Outdoor Parkour

Bij het meest heftige parkour, al klimmend rondom een rotsblok, wees mijn vriendin op het Kruis – dat zichtbaar werd zodra je een hoek omboog. Bij het zien ervan, brak er iets en bleef ik even rusten tegen de rotswand. Het was alsof God duidelijk wilde maken dat Hij wel degelijk te vertrouwen is, in alle situaties! En dat ik met Hem mijn angsten kan overwinnen. Nog intenser genoot ik hierna van een oversteek over de waterval en het abseilen erlangs naar beneden. Het was alsof er een last van mijn schouders af was gevallen.

Naast alle mooie tochten door de natuur, heeft het weekend ons ook stilgezet bij het verlangen dat God in ieders hart heeft gelegd; de droom, de passie die Hij voor een ieder bestemd heeft. Ook werd duidelijk dat je, met God, vaak veel meer kunt dan je denkt (bergen verzetten), zolang je je niet laat weerhouden door (irrationele) angsten. Dus stap wat vaker uit je comfortzone om nieuwe dingen te ondernemen! Gegarandeerd dat je geweldige dingen tijdens de reis tegenkomt.

Wil je ook mee op een bijzonder (berg)avontuur? Kijk dan op moveyourmountain.nl.

Dit bericht heeft 1 reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back To Top